Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789602273739

Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής

€22,93
€25,48
0
No votes yet
Το βιβλίο αυτό αντιστοιχεί σε ένα μάθημα που δίδαξα κατά τη δεκαετία του '80 επί έξι (ή επτά;) έτη στους τεταρτοετείς φοιτητές του Φυσικού τμήματος το... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Το βιβλίο αυτό αντιστοιχεί σε ένα μάθημα που δίδαξα κατά τη δεκαετία του '80 επί έξι (ή επτά;) έτη στους τεταρτοετείς φοιτητές του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επρόκειτο για ένα μάθημα με ασαφή τίτλο και απροσδιόριστο περιεχόμενο. Επιχείρησα τότε να διαμορφώσω μια διδασκαλία ανάλυσης των θεμελίων της Φυσικής. Ποιο είναι όμως το νόημα και η χρησιμότητα ενός τέτοιου μαθήματος και, αντίστοιχα, του σημερινού βιβλίου;

Βάση της διδασκαλίας της Φυσικής είναι η ανάλυση των φυσικών θεωριών, η λύση προβλημάτων και η εξοικείωση με την πειραματική πρακτική. Εντούτοις, συνήθως οι φυσικές θεωρίες παρουσιάζονται ανιστορικά, ως δεδομένες, παγιωμένες αλήθειες, δημιουργήματα μεγαλοφυών φυσικών. Μια τέτοια ανιστορική παρουσίαση δεν διευκολύνει την προσέγγιση της επιστήμης ως πρακτικής που γίνεται στο χρόνο. Συνέπεια της μη ιστορικής προσέγγισης είναι να παρουσιάζεται συχνά η εξέλιξη της Φυσικής ως σειρά "παραδειγμάτων", μη συγκρίσιμων, όπου το επόμενο διαψεύδει το προηγούμενο. Πρώτο λοιπόν πρόβλημα, η συγκρότηση μιας επιστήμης. Ταυτόχρονα, η μελέτη της εξέλιξης των θεωριών, η οποία δεν είναι μια ομαλή, σωρευτική διαδικασία, ή, αντίστροφα, σημαδεύεται από τομείς και ρήξεις. Πώς γεννιέται, λοιπόν, και πώς εξελίσσεται μια επιστήμη; Και σε τι πραγματικότητες αντιστοιχούν οι φυσικές θεωρίες; Εδώ ανακύπτει το πρόβλημα της μελέτης των θεμελίων και αντίστοιχα το πρόβλημα της επιστημονικής αλήθειας. Η σωρευτική αντίληψη αδυνατεί να αναδείξει τη δυναμική του επιστημονικού γίγνεσθαι και συνεπώς τη σχέση αντικειμενικότητας και σχετικότητας της επιστημονικής αλήθειας. Η αντίληψη της ασυνέχειας, των τομών κ.λπ., εξάλλου, δεν συλλαμβάνει την ιστορία της επιστήμης ως διαδικασία υπέρβασης, ή γνωσιακής, επιστημικής μεταλλαγής. Η αντίληψη αυτή οδηγεί σε έναν γνωσιολογικό σχετικισμό. Έτσι, η ανάδειξη των θεμελίων εμπλέκεται σε γενικότερες ιδεολογικές διαμάχες. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)

ISBN:
9789602273739
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
351
Έτος: 
2008
Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Κόδρος της Κρήτης. Σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρητική φυσική και φιλοσοφία στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Parris VII και διδάκτωρ επικρατείας της Γαλλίας (Φιλοσοφία των Επιστημών). Εργάστηκε στο Πυρηνικό Κέντρο του Saclay στo Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής του College de France. Από το 1970 ως το 1976 δίδαξε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο XI του Παρισιού και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο VIII. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα (1976) εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το 1981 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην Έδρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επί έξι έτη ήταν κοσμήτορας της φιλοσοφικής σχολής. Παλαιός υφηγητής θεωρητικής φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε στο φυσικό τμήμα το μάθημα "Εισαγωγή στις Φυσικές Θεωρίες". Κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα του Ε. Μπιτσάκη είναι τα θεμέλια των επιστημών (Σχετικότητα, Κβαντική Μηχανική), ή Οντολογία, η Γνωσιοθεωρία και η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Βιβλία και άρθρα του σ'αυτά τα γνωστικά πεδία κυκλοφορούν στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Ε. Μπιτσάκης εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο αριστερό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Στη διάρκεια της δικτατορίας μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα της Ευρώπης, ως μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ο Μπιτσάκης έχει αναπτύξει πολύμορφη κοινωνική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επιστημόνων, της Ουνέσκο, του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών του Παρισιού, κλπ. Επίσης μετείχε στην οργάνωση του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου του Παρισιού και ήταν μέλος της Ομάδας του Δήμου Αθηναίων και του Υπουργείου Πολιτισμού για τη δημιουργία των Ανοικτών Πανεπιστημίων. Είχε την πρωτοβουλία της οργάνωσης του Σεμιναρίου "Θεμέλια των Επιστημών" (Φυσικό Τμήμα, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και την ευθύνη της οργάνωσης πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών συνεδρίων. Τέλος, είχε την ευθύνη της δημιουργίας του περιοδικού "Σύγχρονα Θέματα", μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Διαλεκτική" και από το 1992 είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού "Ουτοπία". Ο Ε. Μπιτσάκης είναι μέλος της Συντ. Επιτροπής του περιοδικού "Physics Essays", Πανεπιστημίου του Toronto, επίτιμος Διδάκτωρ του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ιππότης του Φοίνικα (Γαλλία).

Το βιβλίο αυτό αντιστοιχεί σε ένα μάθημα που δίδαξα κατά τη δεκαετία του '80 επί έξι (ή επτά;) έτη στους τεταρτοετείς φοιτητές του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επρόκειτο για ένα μάθημα με ασαφή τίτλο και απροσδιόριστο περιεχόμενο. Επιχείρησα τότε να διαμορφώσω μια διδασκαλία ανάλυσης των θεμελίων της Φυσικής. Ποιο είναι όμως το νόημα και η χρησιμότητα ενός τέτοιου μαθήματος και, αντίστοιχα, του σημερινού βιβλίου;

Βάση της διδασκαλίας της Φυσικής είναι η ανάλυση των φυσικών θεωριών, η λύση προβλημάτων και η εξοικείωση με την πειραματική πρακτική. Εντούτοις, συνήθως οι φυσικές θεωρίες παρουσιάζονται ανιστορικά, ως δεδομένες, παγιωμένες αλήθειες, δημιουργήματα μεγαλοφυών φυσικών. Μια τέτοια ανιστορική παρουσίαση δεν διευκολύνει την προσέγγιση της επιστήμης ως πρακτικής που γίνεται στο χρόνο. Συνέπεια της μη ιστορικής προσέγγισης είναι να παρουσιάζεται συχνά η εξέλιξη της Φυσικής ως σειρά "παραδειγμάτων", μη συγκρίσιμων, όπου το επόμενο διαψεύδει το προηγούμενο. Πρώτο λοιπόν πρόβλημα, η συγκρότηση μιας επιστήμης. Ταυτόχρονα, η μελέτη της εξέλιξης των θεωριών, η οποία δεν είναι μια ομαλή, σωρευτική διαδικασία, ή, αντίστροφα, σημαδεύεται από τομείς και ρήξεις. Πώς γεννιέται, λοιπόν, και πώς εξελίσσεται μια επιστήμη; Και σε τι πραγματικότητες αντιστοιχούν οι φυσικές θεωρίες; Εδώ ανακύπτει το πρόβλημα της μελέτης των θεμελίων και αντίστοιχα το πρόβλημα της επιστημονικής αλήθειας. Η σωρευτική αντίληψη αδυνατεί να αναδείξει τη δυναμική του επιστημονικού γίγνεσθαι και συνεπώς τη σχέση αντικειμενικότητας και σχετικότητας της επιστημονικής αλήθειας. Η αντίληψη της ασυνέχειας, των τομών κ.λπ., εξάλλου, δεν συλλαμβάνει την ιστορία της επιστήμης ως διαδικασία υπέρβασης, ή γνωσιακής, επιστημικής μεταλλαγής. Η αντίληψη αυτή οδηγεί σε έναν γνωσιολογικό σχετικισμό. Έτσι, η ανάδειξη των θεμελίων εμπλέκεται σε γενικότερες ιδεολογικές διαμάχες. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)