Με τις λέξεις αγκαλιά
Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν
οι βεντάλιες λέξεις και δοξολογούσαν.
... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Λεπτομέρειες βιβλίου
Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν
οι βεντάλιες λέξεις και δοξολογούσαν.
Αλαφροπετούσαν μ’ ανοιχτή βεντάλια
ωσάν περιστέρια· σφρίγος και ζωντάνια.
Γλυκοχάραζε· ήλιος πέρα στις συστάδες
άσπριζε τη νύχτα. Αίφνης ανεράδες.
Το βιβλίο Με τις λέξεις αγκαλιά είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη για παιδιά. Η πρώτη, Σαλιγκάρι και φεγγάρι, αγαπήθηκε πολύ και βραβεύθηκε στην Ελλάδα (Βραβείο Παιδικού Βιβλίου του Αναγνώστη, 2019) και στην Κύπρο (Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για Μικρά Παιδιά, 2018). Και σ’ αυτή τη συλλογή ο ποιητής μαγεύει με το παιδικότροπο ύφος, το χιούμορ, τη μουσικότητα των στίχων και τον συγκερασμό πραγματικότητας και φαντασίας.
Κυριαρχούν ποιήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, την οικολογία, τη φύση και τη ζωή σ’ αυτήν, με σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως η προσφυγιά, η φτώχεια, καθώς και ποιήματα που εξοικειώνουν παιγνιωδώς το παιδί με ξένους συγγραφείς και καλλιτέχνες. Είναι μια συνομιλία του ποιητή με τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, μέσα από έναν ποιητικό λόγο υψηλής αισθητικής. «Απευθύνομαι στα παιδιά ως ίσος προς ίσο, ελπίζοντας να με δεχτούν κάποια μέρα. Είναι κι αυτό μια αγκαλιά. Και με τις λέξεις παίζω και με τα θέματά μου παίζω. Φτάνει να μη χάνεται η γραμμή της
Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν
οι βεντάλιες λέξεις και δοξολογούσαν.
Αλαφροπετούσαν μ’ ανοιχτή βεντάλια
ωσάν περιστέρια· σφρίγος και ζωντάνια.
Γλυκοχάραζε· ήλιος πέρα στις συστάδες
άσπριζε τη νύχτα. Αίφνης ανεράδες.
Το βιβλίο Με τις λέξεις αγκαλιά είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη για παιδιά. Η πρώτη, Σαλιγκάρι και φεγγάρι, αγαπήθηκε πολύ και βραβεύθηκε στην Ελλάδα (Βραβείο Παιδικού Βιβλίου του Αναγνώστη, 2019) και στην Κύπρο (Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για Μικρά Παιδιά, 2018). Και σ’ αυτή τη συλλογή ο ποιητής μαγεύει με το παιδικότροπο ύφος, το χιούμορ, τη μουσικότητα των στίχων και τον συγκερασμό πραγματικότητας και φαντασίας.
Κυριαρχούν ποιήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, την οικολογία, τη φύση και τη ζωή σ’ αυτήν, με σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως η προσφυγιά, η φτώχεια, καθώς και ποιήματα που εξοικειώνουν παιγνιωδώς το παιδί με ξένους συγγραφείς και καλλιτέχνες. Είναι μια συνομιλία του ποιητή με τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, μέσα από έναν ποιητικό λόγο υψηλής αισθητικής. «Απευθύνομαι στα παιδιά ως ίσος προς ίσο, ελπίζοντας να με δεχτούν κάποια μέρα. Είναι κι αυτό μια αγκαλιά. Και με τις λέξεις παίζω και με τα θέματά μου παίζω. Φτάνει να μη χάνεται η γραμμή της