Εργασιακές σχέσεις και κοινωνική ασφάλιση στη σύγχρονη Ελλάδα - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789601433059

Εργασιακές σχέσεις και κοινωνική ασφάλιση στη σύγχρονη Ελλάδα

€22,49
€24,99
0
No votes yet
Με την ολοκλήρωση του μνημονιακού οικοδομήματος, στο οποίο θα εγκλειστεί η χώρα για το αόριστο μέλλον, η Ελλάδα μεταπίπτει σε δευτερεύουσα-συμπληρωματ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Με την ολοκλήρωση του μνημονιακού οικοδομήματος, στο οποίο θα εγκλειστεί η χώρα για το αόριστο μέλλον, η Ελλάδα μεταπίπτει σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις κεντροευρωπαϊκές.

Με τα κύρια παραγωγικά μέσα του τόπου ενταγμένα στους σχεδιασμούς ξένων ανταγωνιστικών προς τη χώρα μας οικονομιών, με την αθρόα μετανάστευση του προηγμένου κυρίως ανθρώπινου δυναμικού, με την προϊούσα καταστροφή του μικρο-ιδιοκτητικού τρόπου παραγωγής, με την αλλοτρίωση των οικογενειακών και περιουσιακών στοιχείων λόγω της μνημονιακής ύφεσης διαρκείας, με την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με την όξυνση του δημογραφικού ζητήματος, η Ελλάδα μεταβάλλεται σε πεδίο χαμηλής εργασιακής εξειδίκευσης, περιστασιακής και εποχικής επιχειρηματικότητας, σε ανοχύρωτο εντέλει τόπο, υποκείμενο στις ορέξεις και επιλογές του αγοραίου νομαδικού κεφαλαίου.

Δεν είναι μόνο οι προνομοθετημένες περικοπές των συντάξεων και τα άλλα περιοριστικά των εισοδημάτων μέτρα, αλλά κυρίως η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η κατάργηση όλων των δημιουργημάτων της κοινωνικής συνεννόησης και ανοχής (Ταμεία Επικουρικά, Προνοιακά, Συνδρομητικά, Αλληλοβοήθειας, Ερανικά κ.λπ.) που θα περιορίσουν το καταβαλλόμενο ποσό σε κάθε απόμαχο της εργασίας... Και σε συνδυασμό με την απόρριψη του μοντέλου της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και τη γενίκευση της ελαστικοποίησης, της ατυπίας και της ανασφάλειας ("πρεκαριάτο"), που συνεπιφέρουν διαρκή απομείωση των εισφορών, οι συντάξεις θα βαίνουν διαρκώς μειούμενες έως ότου μεταβληθούν σε βοήθημα "βικτωριανής εποχής".

Ένας θεσμικός αταβισμός, που γενικεύεται σιγά σιγά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μας οδηγεί στον υπο-πολιτισμό των Μνημονίων, των αυστηρών προγραμμάτων δημοσιονομικής εποπτείας και στον ενταφιασμό των ήδη αποδυναμωμένων θεσμικών εγγυήσεων των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, των συνδικαλιστικών ελευθεριών, στην παντελή αντιστροφή του νοήματος του αυτόνομου και αγωνιζόμενου για την καλυτέρευση της ζωής συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου.

Όσο γρηγορότερα αντιληφθεί ο περήφανος λαός μας αυτή τη νέα επιχείρηση εξαπάτησής του από τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, τόσο περισσότερο θα ελπίζουμε ότι θα αντιδράσει στη μνημονιακή... "κανονικότητα", που με τα φληναφήματα περί "καθαρής εξόδου" προσπαθούν να του επιβάλουν ως τρόπο ζωής.

ISBN:
9789601433059
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
701
Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει ειδικευθεί σε θέματα Εργατικού, Συνταξιοδοτικού και Συνδικαλιστικού Δικαίου. Ο Αλέξης Μητρόπουλος έχει πλούσια κοινωνική δράση. Από μαθητής Γυμνασίου διώχθηκε για τις δημοκρατικές του ιδέες. Ως φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, στη διάρκεια της δικτατορίας, φυλακίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και βασανίστηκε από τα Σώματα Ασφαλείας του δικτατορικού καθεστώτος. Την περίοδο 1981-1985, ύστερα από πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου, ασχολήθηκε με το νομοθετικό έργο της πρώτης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στους τομείς της εργατικής και της κοινωνικής πολιτικής, με την ιδιότητα του Ειδικού Συμβούλου στο Υπουργείο Εργασίας. Υπήρξε Νομικός Σύμβουλος πολλών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων και χειρίστηκε, μαζί με τους συνεργάτες του, τα πιο σημαντικά ζητήματα που απασχόλησαν, κατά καιρούς, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους της πατρίδας μας. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και μελέτες. Είναι παντρεμένος με την πανεπιστημιακό Αιμιλία Παπάζογλου-Μητροπούλου και έχει τρία παιδιά, την Αγγελική, τη Μυρτώ και τον Αλέξη-Αιμίλιο. Σήμερα διδάσκει Εργατικό και Συνδικαλιστικό Δίκαιο στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ). Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010 ηγήθηκε του ανεξάρτητου συνδυασμού της Αριστεράς "Αττική Συνεργασία - Όχι στο Μνημόνιο" και στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου - Ιουνίου 2012 εξελέγη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην Περιφέρεια Αττικής. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και μελέτες.

Με την ολοκλήρωση του μνημονιακού οικοδομήματος, στο οποίο θα εγκλειστεί η χώρα για το αόριστο μέλλον, η Ελλάδα μεταπίπτει σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις κεντροευρωπαϊκές.

Με τα κύρια παραγωγικά μέσα του τόπου ενταγμένα στους σχεδιασμούς ξένων ανταγωνιστικών προς τη χώρα μας οικονομιών, με την αθρόα μετανάστευση του προηγμένου κυρίως ανθρώπινου δυναμικού, με την προϊούσα καταστροφή του μικρο-ιδιοκτητικού τρόπου παραγωγής, με την αλλοτρίωση των οικογενειακών και περιουσιακών στοιχείων λόγω της μνημονιακής ύφεσης διαρκείας, με την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με την όξυνση του δημογραφικού ζητήματος, η Ελλάδα μεταβάλλεται σε πεδίο χαμηλής εργασιακής εξειδίκευσης, περιστασιακής και εποχικής επιχειρηματικότητας, σε ανοχύρωτο εντέλει τόπο, υποκείμενο στις ορέξεις και επιλογές του αγοραίου νομαδικού κεφαλαίου.

Δεν είναι μόνο οι προνομοθετημένες περικοπές των συντάξεων και τα άλλα περιοριστικά των εισοδημάτων μέτρα, αλλά κυρίως η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η κατάργηση όλων των δημιουργημάτων της κοινωνικής συνεννόησης και ανοχής (Ταμεία Επικουρικά, Προνοιακά, Συνδρομητικά, Αλληλοβοήθειας, Ερανικά κ.λπ.) που θα περιορίσουν το καταβαλλόμενο ποσό σε κάθε απόμαχο της εργασίας... Και σε συνδυασμό με την απόρριψη του μοντέλου της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και τη γενίκευση της ελαστικοποίησης, της ατυπίας και της ανασφάλειας ("πρεκαριάτο"), που συνεπιφέρουν διαρκή απομείωση των εισφορών, οι συντάξεις θα βαίνουν διαρκώς μειούμενες έως ότου μεταβληθούν σε βοήθημα "βικτωριανής εποχής".

Ένας θεσμικός αταβισμός, που γενικεύεται σιγά σιγά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μας οδηγεί στον υπο-πολιτισμό των Μνημονίων, των αυστηρών προγραμμάτων δημοσιονομικής εποπτείας και στον ενταφιασμό των ήδη αποδυναμωμένων θεσμικών εγγυήσεων των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, των συνδικαλιστικών ελευθεριών, στην παντελή αντιστροφή του νοήματος του αυτόνομου και αγωνιζόμενου για την καλυτέρευση της ζωής συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου.

Όσο γρηγορότερα αντιληφθεί ο περήφανος λαός μας αυτή τη νέα επιχείρηση εξαπάτησής του από τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, τόσο περισσότερο θα ελπίζουμε ότι θα αντιδράσει στη μνημονιακή... "κανονικότητα", που με τα φληναφήματα περί "καθαρής εξόδου" προσπαθούν να του επιβάλουν ως τρόπο ζωής.