Το χορό αγάπησα!
Λεπτομέρειες βιβλίου
Ο Χρήστος Περπατάρης, μια σημαντική προσωπικότητα της Πετρούπολης και φίλος μας, συνέβαλε με την δράση του στον πολιτισμό και συγκεκριμένα στον τομέα του χορού.
Η συνεισφορά του ήταν μεγάλη και δίδαξε για πάρα πολλά χρόνια παραδοσιακούς και άλλους χορούς σε άτομα όλων των ηλικιών.
Η πρόωρη απώλειά του μας γέμισε όλους θλίψη, ενώ το κενό που άφησε, κατά την άποψή μας, είναι δυσαναπλήρωτο. Κυρίως για τις γνώσεις που κατείχε, αλλά και για τον εξαίρετο χαρακτήρα του.
Ο Χρήστος μετά από δική μας πρόταση, αποτύπωσε αρκετές γνώσεις και σκέψεις του σε κείμενα για τους χορούς της Ελλάδας και με μεγάλη χαρά μας τα προσέφερε για να τα δημοσιεύσουμε στο περιοδικό μας.
Δυστυχώς αυτή η δημιουργική του έκφραση δεν συνεχίστηκε, όπως το επιθυμούσαμε όλοι μας.
Δύο χρόνια από τον θάνατό του και θέλοντας να τιμήσουμε τη μνήμη του, σκεφθήκαμε πως αυτά τα κείμενα δεν έπρεπε να χαθούν, αλλά να συγκεντρωθούν από το περιοδικό μας. Έτσι, προχωρήσαμε στην έκδοσή τους, ζητώντας από τους δικούς του ανθρώπους ένα μικρό βιογραφικό και φωτογραφικό υλικό για να το εμπλουτίσουμε.
Πιστεύουμε πως με αυτόν τον τρόπο τιμούμε τον άνθρωπο, τον χοροδιδάσκαλο και το φίλο, του οποίου η μνήμη θα παραμένει ζωντανή, πρωτίστως στους δικούς του ανθρώπους αλλά και σε όλους όσους τον γνώρισαν.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Χρήστος Περπατάρης, μια σημαντική προσωπικότητα της Πετρούπολης και φίλος μας, συνέβαλε με την δράση του στον πολιτισμό και συγκεκριμένα στον τομέα του χορού.
Η συνεισφορά του ήταν μεγάλη και δίδαξε για πάρα πολλά χρόνια παραδοσιακούς και άλλους χορούς σε άτομα όλων των ηλικιών.
Η πρόωρη απώλειά του μας γέμισε όλους θλίψη, ενώ το κενό που άφησε, κατά την άποψή μας, είναι δυσαναπλήρωτο. Κυρίως για τις γνώσεις που κατείχε, αλλά και για τον εξαίρετο χαρακτήρα του.
Ο Χρήστος μετά από δική μας πρόταση, αποτύπωσε αρκετές γνώσεις και σκέψεις του σε κείμενα για τους χορούς της Ελλάδας και με μεγάλη χαρά μας τα προσέφερε για να τα δημοσιεύσουμε στο περιοδικό μας.
Δυστυχώς αυτή η δημιουργική του έκφραση δεν συνεχίστηκε, όπως το επιθυμούσαμε όλοι μας.
Δύο χρόνια από τον θάνατό του και θέλοντας να τιμήσουμε τη μνήμη του, σκεφθήκαμε πως αυτά τα κείμενα δεν έπρεπε να χαθούν, αλλά να συγκεντρωθούν από το περιοδικό μας. Έτσι, προχωρήσαμε στην έκδοσή τους, ζητώντας από τους δικούς του ανθρώπους ένα μικρό βιογραφικό και φωτογραφικό υλικό για να το εμπλουτίσουμε.
Πιστεύουμε πως με αυτόν τον τρόπο τιμούμε τον άνθρωπο, τον χοροδιδάσκαλο και το φίλο, του οποίου η μνήμη θα παραμένει ζωντανή, πρωτίστως στους δικούς του ανθρώπους αλλά και σε όλους όσους τον γνώρισαν.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)