Κοντσέρτο για μία ημέρα που πέρασε - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9786188302860

Κοντσέρτο για μία ημέρα που πέρασε

€9,00
€10,00
0
No votes yet
Μία γυναίκα σ’ ένα δωμάτιο. Μία γυναίκα χτίζει ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο είναι η γυναίκα. Αρχή της έμπνευσής μου ήταν η ιδέα του ονείρου που εμμένει, η ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Μία γυναίκα σ’ ένα δωμάτιο. Μία γυναίκα χτίζει ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο είναι η γυναίκα. Αρχή της έμπνευσής μου ήταν η ιδέα του ονείρου που εμμένει, η ματαίωση. Η ηρωίδα γίνεται όχημα των προσδοκιών της, σωρεύει πέτρες-επιθυμίες και χτίζεται από αυτές. Όλα συμβαίνουν σε μία ημέρα ή σε μία ζωή. Ο χρόνος την εμπαίζει. Η ηρωίδα συνδέεται με τη μουσική. Η κιθάρα της γίνεται ένα "άλλο εγώ" στο οποίο απευθύνεται. Δεν είναι τυχαίο που χάνεται μία νότα. Η ίδια στέκεται απέναντι σ’ ένα όλον, όπως μέσα σ’ ένα "κοντσέρτο" ένα σόλο όργανο απέναντι σε μία ορχήστρα· ο κόσμος μέσα της κι έξω ο κόσμος ως ένα αντικαθρέφτισμα της αλήθειας της.

ISBN:
9786188302860
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
60
Η Γεωργία Βεληβασάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Αλικαρνασσό, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Με ρίζες στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και στο Κάτω Μετόχι του Οροπεδίου Λασιθίου - μέρη με σημαντικότατη μουσική παράδοση - αλλά και μια έμφυτη αγάπη για τη μουσική, ήταν επόμενο να αναζητήσει το δικό της κομμάτι στο παζλ των καλλιτεχνών. Αυτό την έφερε στην πρωτεύουσα στα μέσα της δεκαετίας του '90. Στην Αθήνα, η Γεωργία Βεληβασάκη, σπούδασε φωνητική με τη Δέσποινα Κάτσαρη και αργότερα με τη Julie Massino, ενώ πολύ γρήγορα βρέθηκε να ηχογραφεί στο στούντιο συμμετέχοντας στο δίσκο "Νύχτα μου" του Μαρίνου Καρβελά με το τραγούδι "Θάλασσα η αγάπη σου" σε μουσική Χρήστου Κακουργιώτη (1994) και στο δίσκο "Χοροί της Νύχτας" του Ηλία Κλωναρίδη με το τραγούδι "Διπλό φεγγάρι" σε μουσική Μιχάλη Κουμπιού (1995). Το 1996 κυκλοφόρησε ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, "Στου Νότου τις Φωτιές", με τραγούδια του Θοδωρή Παπαδόπουλου, από την Οπισθοδρομική Κομπανία, του Βαγγέλη Βέττα και του Στέφανου Κόκκαλη, ενώ δυο χρόνια μετά, ο δεύτερος, με τίτλο "Κράτα Γερά" και τραγούδια του Γιώργου Καζαντζή, του Κώστα Παπαδόπουλου, Βαγγέλη Μπουσμαλή και του Κώστα Αθυρίδη. Γνώρισε την αυθεντικότητα του ρεμπέτικου τραγουδιού δίπλα στον Θοδωρή Πολυκανδριώτη και τον Δημήτρη Ευσταθίου (1995) και συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό (καλοκαίρι '96), με το Μανώλη Μητσιά, τον Πάνο Τζανετή και τη Σωτηρία Λεονάρδου, σ' ένα πρόγραμμα που είχε επιμεληθεί τότε η Λίνα Νικολακοπούλου με τη Δήμητρα Γαλάνη στο "Χάραμα" της Καισαριανής (χειμώνας '96-'97), με τον Δημήτρη Μητροπάνο (καλοκαίρι '97), με τον Γιώργο Χατζηνάσιο (1998), τον Χρήστο Νικολόπουλο, την Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης" (1999), το Γιώργο Ζήκα και άλλους. Το 1999 έφτιαξε την πρώτη δική της μουσική παρέα, τους "Οιστρηλάτες", και για τα δύο επόμενα χρόνια, μαζί και με τον Ανδρέα Σμυρνάκη στο τραγούδι, παρουσίασε ένα πρόγραμμα με έντεχνο ύφος, αλλά και στοιχεία από την ευρύτερη ethnic μουσική σκηνή. Το 2001 συμμετείχε στο σήριαλ "Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο" της τηλεόρασης του ΑΝΤ1, σε σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη και μουσική του Μανώλη Μανουσάκη, "δανείζοντας" τη φωνή της στην πρωταγωνίστρια Λίνα Σακκά, που υποδυόταν μια λαϊκή τραγουδίστρια. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τον Κώστα Αθυρίδη στη δημιουργία της σύγχρονης όπερας "Alexander", αποδίδοντας τα lyrics της Penny Turner, από την αγγλική, στην ελληνική γλώσσα. Το 2002 συμμετείχε στο cd "Μυστικός Δείπνος", που περιείχε σκηνική μουσική για την εικαστική έκθεση του Χρήστου Λάσκαρη με τον τίτλο "Τραπεζώματα", σε συνθέσεις του Μανώλη Μανουσάκη και στίχους του Κοσμά Φιλίππου. Το Φεβρουάριο του 2003 κυκλοφόρησε το cd single "Sexual Instinct" - το ομότιτλο τραγούδι βασίστηκε στο ποίημα του Κωσταντίνου Καβάφη "More happy thow performing member" (γραμμένο το 1877 στη λόγια αγγλική γλώσσα) - και τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου το cd "Σύννεφα", όλα σε μουσική του Κώστα Αθυρίδη, ενώ κάποια από τα τραγούδια αυτά για πρώτη φορά σε στίχους δικούς της. Το 2004 η μπάντα γίνεται πιο ηλεκτρική, οι επιρροές από την ευρωπαϊκή, αλλά και την παραδοσιακή ελληνική και ξένη μουσική, εντονότερες. Στο πρόγραμμά της συμπεριλαμβάνονται τραγούδια από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία αλλά και ένα σούφικο madram σ' ένα trance ορχηστρικό, η ambient εκδοχή ενός ριζίτικου τραγουδιού, πορτογαλικά Fado, ελληνικά λαϊκά τραγούδια με blue, funk ή rock διάθεση. Από το καλοκαίρι του 2005 συνεργάζεται με τον τραγουδοποιό Νίκο Πιπινέλη και τον Ουρουγουανό Omar Gil Segovia στο "Sommer Academy" των Αυστριακών στη Ζάκυνθο. Τον Απρίλιο του 2006 λαμβάνει μέρος σε μεγάλη συναυλία με μουσικές της Μεσογείου που διοργανώθηκε στη Βιέννη, όπου συμμετέχουν επίσης ο Ludwing Salvator, η Timna Brauer, ο Marwan Abado, ο Kadero κ.α., ενώ την ίδια χρονιά ηχογραφεί το cd single "Σε τόνο μπλε- mediterrane" στο οποίο περιέχεται και η διασκευή του "Cancao do mar" (Ferrer Trindande/Dulce Pontes) με τον τίτλο "Σα νερό". Το 2007 κυκλοφορεί το cd single "Βραδινό Δελτίο" ως προπομπός της επόμενης δισκογραφικής της παρουσίας, ενώ συμμετέχει και στο cd "Επίλλυα" όπου περιλαμβάνεται μελοποιημένη ποίηση των: Κ. Καβάφη, Κ. Καρυωτάκη, Κ. Παλαμά, Μ. Πολυδούρη, Δ. Σολωμού, Αρ. Γιαγιάννου, Μ. Ελευθερίου, Αγγ. Θεοδωρόπουλου, Ν. Μαλλιά, Μ. Μπουρμπούλη, Χ. Ξένου, Αγ. Παλάντζα, Π. Παπαγιανόπουλου, Π. Τσέρνα, Χ. Φλουρή και Γ. Χαλιακόπουλου, σε μουσική του Φίλιππου Περιστέρη. Τον Φεβρουάριο του 2008, ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται στον τόμο "Σύγχρονοι Έλληνες Λογοτέχνες" από τις εκδόσεις "Ωρίωνα". Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου κυκλοφορεί η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική της δουλειά "Gaia-Action St" - όπου Gaia η δημιουργική, πλέον, ομάδα, του Κώστα Αθυρίδη και της ίδιας, στη μουσική και στους στίχους. Στα lives και στις συναυλίες συμπράττει με τον Άρη "Ζάρι" Ζαρακά - από το εναλλακτικό συγκρότημα "ΡΟΔΕΣ" - και μια ομάδα πραγματικά αξιόλογων μουσικών, παρουσιάζοντας το νέο της cd, καθώς και διασκευές από την ευρύτερη σύγχρονη έντεχνη σκηνή.

Μία γυναίκα σ’ ένα δωμάτιο. Μία γυναίκα χτίζει ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο είναι η γυναίκα. Αρχή της έμπνευσής μου ήταν η ιδέα του ονείρου που εμμένει, η ματαίωση. Η ηρωίδα γίνεται όχημα των προσδοκιών της, σωρεύει πέτρες-επιθυμίες και χτίζεται από αυτές. Όλα συμβαίνουν σε μία ημέρα ή σε μία ζωή. Ο χρόνος την εμπαίζει. Η ηρωίδα συνδέεται με τη μουσική. Η κιθάρα της γίνεται ένα "άλλο εγώ" στο οποίο απευθύνεται. Δεν είναι τυχαίο που χάνεται μία νότα. Η ίδια στέκεται απέναντι σ’ ένα όλον, όπως μέσα σ’ ένα "κοντσέρτο" ένα σόλο όργανο απέναντι σε μία ορχήστρα· ο κόσμος μέσα της κι έξω ο κόσμος ως ένα αντικαθρέφτισμα της αλήθειας της.