Δον Ζουάν ή Οι εραστές της χίμαιρας - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789603942382

Δον Ζουάν ή Οι εραστές της χίμαιρας

€10,95
€12,17
0
No votes yet
[...] Θα μπορούσαμε γενικά να παρατηρήσουμε ότι το κείμενο διαπνέεται από μια έντονη ειρωνική διάθεση του συγγραφέα απέναντι στο πρόσωπο του Δον Ζουάν... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

[...] Θα μπορούσαμε γενικά να παρατηρήσουμε ότι το κείμενο διαπνέεται από μια έντονη ειρωνική διάθεση του συγγραφέα απέναντι στο πρόσωπο του Δον Ζουάν, όχι όμως και απέναντι στο μύθο, απ' τον οποίο φαίνεται ότι έχει δανειστεί όλα τα απαραίτητα στοιχεία.

Ο Michel de Ghelderode επιχειρεί να ανατρέψει το παραδοσιακό μοντέλο του Δον Ζουάν έχοντας και σαφείς επιρροές απ' τον εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό που ανθίζουν στη δεκαετία του 1920, εποχή κατά την οποία γράφεται το έργο.

Για τον μεν εξπρεσιονισμό, έχουμε να παρατηρήσουμε τις υποδείξεις του συγγραφέα σε ό,τι αφορά στη χρήση του φωτός. Στο εξπρεσιονιστικού τύπου θέατρο, το φως χρησιμοποιείται με πολύ εκφραστικό τρόπο, δίνοντας μάλιστα μια υποκειμενική οπτική του κόσμου. Έτσι κι εδώ, ο Michel de Ghelderode φωτίζει με τρόπο υποδειγματικό τον χώρο του μπαρ εμμένοντας ιδιαίτερα στις στιγμές που εμφανίζεται η Ολυμπία, με αποτέλεσμα να κάνει πιο συναρπαστικό ακόμα το παιχνίδι του Δον Ζουάν με τη γυναίκα - είδωλο.

Για τον δε σουρεαλισμό, μπορούμε με σαφήνεια να υποστηρίξουμε ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία του ρεύματος, δηλαδή τον αυτοματισμό, το όνειρο, το ασυνείδητο, την απελευθέρωση από τον έλεγχο της λογικής και τις παραδεδομένες αξίες.

Η πρώτη έκπληξη για τους θεατές αρχίζει μόλις από την πρώτη σκηνή της πρώτης πράξης, με την εμφάνιση στη σκηνή του κεντρικού ήρωα.

Αυτός ο Δον Ζουάν που παρουσιάζεται μπροστά μας δεν έχει τίποτα το εξωτερικά ωραίο - σύμφωνα με τις περιγραφές του συγγραφέα. Κοντός, ασπρουλιάρης, με σγουρά μαλλιά και φτωχική εμφάνιση (φθαρμένα ρούχα) έρχεται στο μπαρ της Βαβυλώνας ντυμένος έτσι μέσα σε μια νύχτα καρναβαλιού. Εκεί θα συναντήσει τέσσερις τύπους - καρικατούρες, έναν μαύρο, έναν τυφλό, έναν μουγκό κι έναν κουφό. Η συναναστροφή του μαζί τους τον κάνει να αισθάνεται ήδη μια υπεροχή που εκφράζεται μέσα από τη γνώριμη Δονζουανική αλαζονεία. Στη Βαβυλώνα θα γνωρίσει και το σύμβολο της απόλυτης και αιώνιας ομορφιάς, την Ολυμπία, θα τη χλευάσει σίγουρος για τον εαυτό του, θα επιχειρήσει να την κατακτήσει αντιμετωπίζοντας την οργή των άλλων και μέσα από μια απρόσμενη για τον ίδιο έκβαση θα κατακτηθεί και θα λεηλατηθεί από κείνη.

Ο Δον Ζουάν του Michel de Ghelderode παραπέμπει σε παράσταση τσίρκου - τηρουμένων των αναλογιών. Υπάρχει ο κεντρικός παρουσιαστής και οι ακροβάτες που έρχονται να εκτελέσουν το νούμερο τους. Όλοι κάνουν κάτι που μοιάζει προγραμματισμένο από πριν. Εκτελούν τις κινήσεις τους με μεγάλη ακρίβεια σαν μαριονέτες που κουνιούνται από τα έμπειρα χέρια αυτού που κρατάει τα νήματα. Η παράσταση τα έχει όλα: κλόουν, ταχυδακτυλουργούς, άγρια ζώα... [...]

(από το επίμετρο του βιβλίου)

ISBN:
9789603942382
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Αλεξάνδρα Τζαμικόσογλου
Μέγεθος: 
24x16
Σελίδες: 
93
Έτος: 
2006
1898: Γέννηση του Ademar-Adolphe-Louis Martens στην Ixelles, στις 3 Απριλίου. 1906-1914: Σπουδάζει στο Ινστιτούτο Saint-Louis των Βρυξελλών. Διακρίνεται ιδιαίτερα μόνο στην έκθεση στη γαλλική γλώσσα. Ιδιαίτερη επίδραση ασκούν πάνω του οι φλαμανδικοί μύθοι που του διηγείται η μητέρα του. 1915-191 6: Ξεκινάει σπουδές μουσικής στο Βασιλικό Conservatoire. 1918: Εκδίδει το πρώτο του κείμενο με το ψευδώνυμο Michel de Ghelderode. Δανείζεται το όνομά του από το χωριό Ghelderode, στα περίχωρα του Louvain, τόπο καταγωγής της μητέρας του. Παράλληλα εκφράζει την προσκόλλησή του προς τη φλαμανδική μυθολογία. Παράσταση του πρώτου του έργου: "La mort regarde a la fenktre". 1919-1921: Γράφει το "Heiligen Antonius", ανέκδοτο μυθιστόρημα στο οποίο διακηρύσσει πάντα στη γαλλική γλώσσα τη φλαμανδική του ταυτότητα. Σοβαρά προβλήματα υγείας. 1922-1923: Δημοσιεύει αφηγήσεις και διηγήματα: "Histoires comiques de Keizer Karel", "La Halte catholique et L' homme sous l' uniforme". 1923: Εργάζεται στη διοίκηση της κοινότητας του Schaerbeek. 1924: Παντρεύεται με πολιτικό γάμο τη Jeanne Francoise Gerard. 1925: Ανεβαίνει το "Le Mystere de la Passion", σαν θέατρο μαριονέτας. Είναι το πρώτο έργο του για μαριονέτες. 1926-1927: "La mort du Docteur Faust", τραγωδία για μιούζικ χωλ. Γράφει το "Don Juan - Image de la vie de saint Francois d' Assise", σε πρώτη συνεργασία με τον Vlaamsche Volkstooneel. 1928: Έκδοση του "Don Juan" από τις εκδόσεις Renaissance de l'Occident. 1927-1929: Escurial, Barabbas, Pantagleize. 1931: "Magie Rouge". 1932: To "Le voleur d' etoiles" τελευταίο του έργο, ανεβαίνει απ' το VVT που σταματάει τη λειτουργία του. 1937: Περίοδος μεγάλης παραγωγής: "Sire Halewijn", "La Balade du Grande Macabre", "Le mystere de la Passion de Notre Seigneur Jesus-Christ", "Mademoiselle Jaire", "Sortie de l'acteur", "La Farce des Tenebreux", "Hop Signor!", "Fastes d' Enfer". 1937: Ξαναγράφει τον "Don Juan". 1939: Σταματάει επισήμως να γράφει για το θέατρο και καταπιάνεται με μύθους. 1941: Εκδίδεται το "Sortileges". 1943: Εκδίδονται οι 3 τόμοι του "Theatre complet" που περιέχουν ανάμεσα σε άλλα ανέκδοτα έργα, τα: "L' Ecole des Bouffons" και "Le soleil se couche". Η κατάσταση της υγείας του χειροτερεύει. 1945-1946: Σταματάει την εργασία του στην κοινότητα του Schaerbeek και μετά από τρεις μήνες συνταξιοδοτείται για λόγους υγείας. 1947-1949: Πρώτες μεγάλες παραστάσεις στη Γαλλία του "Fastes d' Enfer" από το Theatre Marigny. 1950-1953: Χρονιές αιχμής του "Ghelderode" στο Παρίσι. Στο Βέλγιο, γράφει τη "Marie la Miserable". 1951: Ηχογραφείται το "Entretiens d' Ostande". 1962: Πεθαίνει στο Schaerbeek πικραμένος απ' το ότι οι συμπατριώτες του τον ξέχασαν. Παράλληλα, η φήμη του όλο και εξαπλώνεται και οι παραστάσεις των έργων του δεν σταματούν. Πρώτη παράσταση του "Don Juan".

[...] Θα μπορούσαμε γενικά να παρατηρήσουμε ότι το κείμενο διαπνέεται από μια έντονη ειρωνική διάθεση του συγγραφέα απέναντι στο πρόσωπο του Δον Ζουάν, όχι όμως και απέναντι στο μύθο, απ' τον οποίο φαίνεται ότι έχει δανειστεί όλα τα απαραίτητα στοιχεία.

Ο Michel de Ghelderode επιχειρεί να ανατρέψει το παραδοσιακό μοντέλο του Δον Ζουάν έχοντας και σαφείς επιρροές απ' τον εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό που ανθίζουν στη δεκαετία του 1920, εποχή κατά την οποία γράφεται το έργο.

Για τον μεν εξπρεσιονισμό, έχουμε να παρατηρήσουμε τις υποδείξεις του συγγραφέα σε ό,τι αφορά στη χρήση του φωτός. Στο εξπρεσιονιστικού τύπου θέατρο, το φως χρησιμοποιείται με πολύ εκφραστικό τρόπο, δίνοντας μάλιστα μια υποκειμενική οπτική του κόσμου. Έτσι κι εδώ, ο Michel de Ghelderode φωτίζει με τρόπο υποδειγματικό τον χώρο του μπαρ εμμένοντας ιδιαίτερα στις στιγμές που εμφανίζεται η Ολυμπία, με αποτέλεσμα να κάνει πιο συναρπαστικό ακόμα το παιχνίδι του Δον Ζουάν με τη γυναίκα - είδωλο.

Για τον δε σουρεαλισμό, μπορούμε με σαφήνεια να υποστηρίξουμε ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία του ρεύματος, δηλαδή τον αυτοματισμό, το όνειρο, το ασυνείδητο, την απελευθέρωση από τον έλεγχο της λογικής και τις παραδεδομένες αξίες.

Η πρώτη έκπληξη για τους θεατές αρχίζει μόλις από την πρώτη σκηνή της πρώτης πράξης, με την εμφάνιση στη σκηνή του κεντρικού ήρωα.

Αυτός ο Δον Ζουάν που παρουσιάζεται μπροστά μας δεν έχει τίποτα το εξωτερικά ωραίο - σύμφωνα με τις περιγραφές του συγγραφέα. Κοντός, ασπρουλιάρης, με σγουρά μαλλιά και φτωχική εμφάνιση (φθαρμένα ρούχα) έρχεται στο μπαρ της Βαβυλώνας ντυμένος έτσι μέσα σε μια νύχτα καρναβαλιού. Εκεί θα συναντήσει τέσσερις τύπους - καρικατούρες, έναν μαύρο, έναν τυφλό, έναν μουγκό κι έναν κουφό. Η συναναστροφή του μαζί τους τον κάνει να αισθάνεται ήδη μια υπεροχή που εκφράζεται μέσα από τη γνώριμη Δονζουανική αλαζονεία. Στη Βαβυλώνα θα γνωρίσει και το σύμβολο της απόλυτης και αιώνιας ομορφιάς, την Ολυμπία, θα τη χλευάσει σίγουρος για τον εαυτό του, θα επιχειρήσει να την κατακτήσει αντιμετωπίζοντας την οργή των άλλων και μέσα από μια απρόσμενη για τον ίδιο έκβαση θα κατακτηθεί και θα λεηλατηθεί από κείνη.

Ο Δον Ζουάν του Michel de Ghelderode παραπέμπει σε παράσταση τσίρκου - τηρουμένων των αναλογιών. Υπάρχει ο κεντρικός παρουσιαστής και οι ακροβάτες που έρχονται να εκτελέσουν το νούμερο τους. Όλοι κάνουν κάτι που μοιάζει προγραμματισμένο από πριν. Εκτελούν τις κινήσεις τους με μεγάλη ακρίβεια σαν μαριονέτες που κουνιούνται από τα έμπειρα χέρια αυτού που κρατάει τα νήματα. Η παράσταση τα έχει όλα: κλόουν, ταχυδακτυλουργούς, άγρια ζώα... [...]

(από το επίμετρο του βιβλίου)