Απόσπασμα - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789607360229

Απόσπασμα

€9,59
€10,65
0
No votes yet
Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδι... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδια όρεξη όπως όταν το 'χα πρωτοδεί; Το χωράφι εκείνο με το χορτάρι φουντωμένο και το παιδί που έτρεχε στην άκρη του να φτάσει εκεί όπου έδυε ο ήλιος, δίχως να το νοιάζει αν πληγώνει τα γόνατά του, επειδή σηκωνότανε ξανά και πάλι έτρεχε (γιατί του άρεσε να τρέχει μες στο μακρύ χωράφι με τα γόνατα γδαρμένα απ' τις μολόχες που πάνω τους έπεφτε για να φτάσει ως εκεί που τέλειωνε το γήπεδο και βασίλευε ο ήλιος), άραγε θα μπορέσω να το ξαναδώ; [...]

ISBN:
9789607360229
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
24x16
Σελίδες: 
43
Έτος: 
1996
Ο Γιώργος Μπρουνιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας αλλά εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC στο Λονδίνο (1974-1979), και στις εφημερίδες "Τα Νέα" (1979-1990) και "Η Καθημερινή" (1991-2008). Παρουσιάστηκε στα γράμματα δημοσιεύοντας σε περιοδικά ("Λέξη", "Εκηβόλος") στη δεκαετία του '80. Το 1989 κυκλοφόρησε ως έκδοση του "Εκηβόλου" το πρώτο μέρος από το πεζογράφημά του "Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο". Ακολούθησε το δεύτερο μέρος, το 1990, και, τέλος, από τις νεοσύστατες τότε εκδόσεις "Το Ροδακιό" παρουσιάστηκε το 1993 η συγκεντρωτική έκδοση του Α', Β', και Γ' μέρους του βιβλίου. Ανάμεσα στην πεζογραφία και στον ποιητικό λόγο βρίσκεται το δεύτερο βιβλίο του "Απόσπασμα" ("Το Ροδακιό", 1996). Μετά από μια ανθολογία μεταφρασμένης ιαπωνικής ποίησης με τίτλο "91 Ιαπωνικά ποιήματα συν 1" ("Το Ροδακιό", 2004), η στροφή προς την ποίηση εδραιώνεται με δύο πρωτότυπες συλλογές "Η συντροφιά" (2005) και "Τα άσπρα βότσαλα/Γραμματόσημα" (2006) και ολοκληρώνεται με την "Τέντα στον αέρα" (2009, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών).

Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδια όρεξη όπως όταν το 'χα πρωτοδεί; Το χωράφι εκείνο με το χορτάρι φουντωμένο και το παιδί που έτρεχε στην άκρη του να φτάσει εκεί όπου έδυε ο ήλιος, δίχως να το νοιάζει αν πληγώνει τα γόνατά του, επειδή σηκωνότανε ξανά και πάλι έτρεχε (γιατί του άρεσε να τρέχει μες στο μακρύ χωράφι με τα γόνατα γδαρμένα απ' τις μολόχες που πάνω τους έπεφτε για να φτάσει ως εκεί που τέλειωνε το γήπεδο και βασίλευε ο ήλιος), άραγε θα μπορέσω να το ξαναδώ; [...]