Ένα δάκρυ Γη - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9786185342043

Ένα δάκρυ Γη

€11,70
€13,00
0
No votes yet
Η γυναίκα με τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες της είναι ένα γοητευτικό μυστήριο. Για να το εξερευνήσει κάποιος θα πρέπει να ξέρει πού να χρησιμοποι... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Η γυναίκα με τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες της είναι ένα γοητευτικό μυστήριο. Για να το εξερευνήσει κάποιος θα πρέπει να ξέρει πού να χρησιμοποιήσει ακόμη και την υστερία της, όταν βγάζει στον αφρό του ψυχισμού της μια πολύχρωμη ένταση.

Μια γυναίκα είναι και η ηρωίδα του τρίτου βιβλίου της τριλογίας. Μόνη. Μεγαλώνει χωρίς ηθική πυξίδα, παλεύοντας να χτίσει την αυτοπεποίθησή της, κατρακυλάει και αγωνίζεται να ξαναπιάσει το νήμα της ζωής της, μέσα στη δίνη της κρίσης η οποία ματαιώνει αξίες και αιχμαλωτίζει ανυπεράσπιστους, μέχρι να τους φέρει στο χείλος της καταστροφής. Ούτε η ίδια δεν ξεφεύγει, πείθεται εύκολα και παρασύρεται. Διατηρεί όμως μέσα της ένα μεγαλείο ανθρωπισμού και προσφέρει. Και όταν από τα λάθη της μαθαίνει ότι ναυαγεί, δεν καταθέτει τα όπλα. Εκπαιδεύει τον εαυτό της, δίνει χαρά και ανακουφίζει κόσμο.

Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια για τον ευεργέτη της, δεν διστάζει να αρνηθεί τα υλικά αγαθά του και βάζει φωτιά στο σπίτι του εγκληματία πολέμου. Η αγωνία για την αποκάλυψη της πράξης της κορυφώνεται. Με τον φόβο της σύλληψής της και το παράπονο να καίει τα σωθικά της, μιας και ο υπερήλικας εγκληματίας αφήνει την τελευταία του πνοή στο δικαστήριο μπροστά στα μάτια της, πριν ακούσει τη θανατική του καταδίκη, εκείνη διαπιστώνει μόνο: "Ε, όχι! Δεν του άξιζε τέτοιος ωραίος θάνατος του φονιά".

ISBN:
9786185342043
Μέγεθος: 
24x14
Σελίδες: 
272
Έτος: 
2018
Η Α. Πολάτου-Βαγγελάτου είναι Κεφαλονίτισσα ζωγράφος, συγγραφέας. Ζει και εργάζεται στο νησί συνεχώς τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Έχει ιδρύσει την γκαλερί "Πολύμνια" στο Αργοστόλι και εκεί διδάσκει σχέδιο στους υποψήφιους των Πανελληνίων εξετάσεων στην Αρχιτεκτονική και στις Τεχνικές Σχολές. Εκεί παρουσιάζει και στο κοινό τη ζωγραφική δουλειά της κατά τους θερινούς μήνες. Στη λογοτεχνία εμφανίζεται το 2007 με την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός της "Μάτια μου γλυκά, φως μου εσύ". Το 2009 εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο "Μόλις σκότωσα τη σκιά μου". Το 2011 το τρίτο, με τίτλο "Αυτός ο μπόγος είναι γεμάτος με όνειρα", ενώ το 2013 το τέταρτο, "Τα ανώνυμα γράμματα έγιναν κατακόκκινα". Η μάθηση, η αγωγή και η πειθαρχία για την επίτευξη των στόχων της, τόσο στη ζωγραφική όσο και στον αθλητισμό (μαραθωνοδρόμος) υπήρξαν αναγκαία. Το τυχαίο, το επίπλαστο και η σύμπτωση δεν υπήρξαν παράγοντες σημαντικοί για την ολοκλήρωση του σκοπού της. Εκείνο που ενστερνίστηκε από τη νεαρή ηλικία, ήταν η προσπάθεια με πολλή δουλειά. Εάν η επιτυχία έχει εν μέρει επέλθει, αυτό μέλλει να κριθεί, και κρίνεται, από το φιλότεχνο και το αναγνωστικό κοινό. Με τη συγγραφή και του τέταρτου μυθιστορήματός της, κλείνει μια παρένθεση στις καλλιτεχνικές της ανησυχίες, που ολοκληρώθηκε από το 1990 έως το 2000. Τη δεκαετία αυτή την αφιέρωσε εκπληρώνοντας μιαν αγάπη που είχε πάντα στο γραπτό λόγο, διακόπτοντας τις πολλές εμφανίσεις της με εκθέσεις στη ζωγραφική. Η συγγραφέας δεν ξέρει αν θα υπάρχει και στο μέλλον μια τέτοια συνέχεια, γιατί τις σκέψεις της τις αποτυπώνει καθημερινά στο χαρτί, όταν δεν μπορεί ή οι ζωγραφικές παραστάσεις της δεν μπορούν να δείξουν τις πληγές των αδυνάτων. Στη ζωγραφική απεικόνιση, η εξήγηση και ο προβληματισμός είναι θέμα κυρίως του θεατή και λιγότερο του δημιουργού.

Η γυναίκα με τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες της είναι ένα γοητευτικό μυστήριο. Για να το εξερευνήσει κάποιος θα πρέπει να ξέρει πού να χρησιμοποιήσει ακόμη και την υστερία της, όταν βγάζει στον αφρό του ψυχισμού της μια πολύχρωμη ένταση.

Μια γυναίκα είναι και η ηρωίδα του τρίτου βιβλίου της τριλογίας. Μόνη. Μεγαλώνει χωρίς ηθική πυξίδα, παλεύοντας να χτίσει την αυτοπεποίθησή της, κατρακυλάει και αγωνίζεται να ξαναπιάσει το νήμα της ζωής της, μέσα στη δίνη της κρίσης η οποία ματαιώνει αξίες και αιχμαλωτίζει ανυπεράσπιστους, μέχρι να τους φέρει στο χείλος της καταστροφής. Ούτε η ίδια δεν ξεφεύγει, πείθεται εύκολα και παρασύρεται. Διατηρεί όμως μέσα της ένα μεγαλείο ανθρωπισμού και προσφέρει. Και όταν από τα λάθη της μαθαίνει ότι ναυαγεί, δεν καταθέτει τα όπλα. Εκπαιδεύει τον εαυτό της, δίνει χαρά και ανακουφίζει κόσμο.

Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια για τον ευεργέτη της, δεν διστάζει να αρνηθεί τα υλικά αγαθά του και βάζει φωτιά στο σπίτι του εγκληματία πολέμου. Η αγωνία για την αποκάλυψη της πράξης της κορυφώνεται. Με τον φόβο της σύλληψής της και το παράπονο να καίει τα σωθικά της, μιας και ο υπερήλικας εγκληματίας αφήνει την τελευταία του πνοή στο δικαστήριο μπροστά στα μάτια της, πριν ακούσει τη θανατική του καταδίκη, εκείνη διαπιστώνει μόνο: "Ε, όχι! Δεν του άξιζε τέτοιος ωραίος θάνατος του φονιά".