Εγώ, ο υπουργός σου - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789602530306

Εγώ, ο υπουργός σου

€9,00
€10,00
0
No votes yet
Νάτος τώρα μπροστά μου ο μυστικός αστυφύλακας, μετά τόσα χρόνια, για να μου πει πως ξεπλήρωσε την υπόσχεσή του. Ήταν κάτι που ποτέ δεν το είχα σκεφτεί... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Νάτος τώρα μπροστά μου ο μυστικός αστυφύλακας, μετά τόσα χρόνια, για να μου πει πως ξεπλήρωσε την υπόσχεσή του. Ήταν κάτι που ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Γελούσα με την καρδιά μου, μα σαν άκουσα το τίμημα, πάγωσα.
Μου είχαν ανοίξει φάκελο στην Ασφάλεια κι εκείνος τον εξαφάνισε.
- Πρέπει να είσαι προσεχτικός και φιλικός με τους αστυνομικούς και να τους εξυπηρετείς. Άλλη φορά δεν μπορώ να κάνω την ίδια δουλειά και θα φακελωθείς. Θα πας χαμένος. Πρόσεξε γιατί κάνεις καριέρα. Να τα βλέπεις τα πράγματα κι από άλλο πρίσμα. Μη φοράς ακόμα προσωπίδες. Πρόπερσι την έκανες πάλι την κουταμάρα. Από κει άρχισε η ιστορία σου.
- Ποια απ' όλες; του αστειεύτηκα.
- Θυμάσαι που είχες πάει στο κόψιμο της βασιλόπιττας στο Βυζαντινό μουσείο;
- Ε, ναι, θυμάμαι. Τι έγινε εκεί;
- Σου 'δωσαν ένα κομμάτι πίττα.
- Ε, βέβαια μου 'δωσαν. Δεν έπρεπε να το πάρω;
- Μη γελάς. Τα πράγματα από το τίποτε γίνονται σοβαρά. Θυμάσαι πιος σου το έδωσε;
- Όχι. Γιατί, έχει σημασία;
- Εδώ είναι που την πάτησες. Αυτός που σου το έδωσε, ήταν αριστερός.
.......................

ISBN:
9789602530306
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
158
Έτος: 
1995
Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές, έγινε δημόσιος υπάλληλος (Επίτιμος Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Πολιτισμού και τ. Πρόεδρος Δ.Σ. Εθνικού Κέντρου Βιβλίου). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Εγώ ο υπουργός σου" (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα "Νέα" της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: "... όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο...", η Λίλυ Δράκου στον "Ελεύθερο Τύπο" της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως "... ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: "γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;"" και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην "Ελευθεροτυπία" της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: "... κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ...".

Νάτος τώρα μπροστά μου ο μυστικός αστυφύλακας, μετά τόσα χρόνια, για να μου πει πως ξεπλήρωσε την υπόσχεσή του. Ήταν κάτι που ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Γελούσα με την καρδιά μου, μα σαν άκουσα το τίμημα, πάγωσα.
Μου είχαν ανοίξει φάκελο στην Ασφάλεια κι εκείνος τον εξαφάνισε.
- Πρέπει να είσαι προσεχτικός και φιλικός με τους αστυνομικούς και να τους εξυπηρετείς. Άλλη φορά δεν μπορώ να κάνω την ίδια δουλειά και θα φακελωθείς. Θα πας χαμένος. Πρόσεξε γιατί κάνεις καριέρα. Να τα βλέπεις τα πράγματα κι από άλλο πρίσμα. Μη φοράς ακόμα προσωπίδες. Πρόπερσι την έκανες πάλι την κουταμάρα. Από κει άρχισε η ιστορία σου.
- Ποια απ' όλες; του αστειεύτηκα.
- Θυμάσαι που είχες πάει στο κόψιμο της βασιλόπιττας στο Βυζαντινό μουσείο;
- Ε, ναι, θυμάμαι. Τι έγινε εκεί;
- Σου 'δωσαν ένα κομμάτι πίττα.
- Ε, βέβαια μου 'δωσαν. Δεν έπρεπε να το πάρω;
- Μη γελάς. Τα πράγματα από το τίποτε γίνονται σοβαρά. Θυμάσαι πιος σου το έδωσε;
- Όχι. Γιατί, έχει σημασία;
- Εδώ είναι που την πάτησες. Αυτός που σου το έδωσε, ήταν αριστερός.
.......................