ΜΕΣΑ ΣΕ ΗΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789605723767

ΜΕΣΑ ΣΕ ΗΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

€9,00
€10,00
0
No votes yet

Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.

ISBN:
9789605723767
Εκδόσεις:
Έτος: 
2020
Ο Κώστας Μπουρναζάκης, ποιητής, μεταφραστής, μελετητής, και φιλολογικός εκδότης, γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1961. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ποίηση: "Νεάτη" (1989), "Αρχιπέλαγος" ("Ίκαρος", 1997), "Πρόσωπα και δοκιμασίες" (Ίκαρος, 2016). Μετάφραση: Τζων Κητς, "Επτά Ωδές", ("Ίκαρος", 1997). Φιλολογική Επιμέλεια - Μελέτη: Άγγελος Σικελιανός, "Γράμματα", τόμος Α΄ (1902-1930), τόμος Β΄ (1931-1951), ("Ίκαρος", 2000). Άγγελος Σικελιανός, "Αντίδωρο", ("Ίκαρος", 2003). Άγγελος Σικελιανός, "Μήτηρ Θεού", ("Ιδεόγραμμα", 2003). Άγγελος Σικελιανός, "Κήρυγμα Ηρωισμού", ("Ίκαρος", 2004). "Χρονογραφία Άγγελου Σικελιανού (1884 -1951)", ("Ίκαρος", 2006). Άγγελος Σικελιανός, "Γράμματα στην Εύα Πάλμερ Σικελιανού", ("Ίκαρος", 2008). "Ανθολογία από το έργο του Παντελή Πρεβελάκη", ("Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, 2010"). Στυλιανός Αλεξίου & Ζήσιμος Λορεντζάτος, "Αλληλογραφία (1967-2003)", ("Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, 2010"). "Ανθολογία από το έργο του Γιώργη Μανουσάκη", ("Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, 2012"). Άγγελος Σικελιανός, "Συνεντεύξεις και συνομιλίες", ("Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη" 2013).

Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.