ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
SKU:
9786180126716

ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

€19,98
€22,20
0
No votes yet

"Μόι μάικα... Μάνα μου..." Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. "Τη μάνα σου... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

"Μόι μάικα... Μάνα μου..." Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. "Τη μάνα σου έβλεπες, Βάσιλκα; Τη φώναζες στον ύπνο σου..." "Τη μάνα μου δεν τη θυμάμαι, δεν τη γνώρισα ποτέ, πώς να τη δω;» της αποκρίθηκε σιγαλόφωνα, ανάκατα, μισά ελληνικά, μισά βουλγάρικα. "Εσένα έβλεπα..." συνέχισε με χειλάκια τρεμάμενα. "Εσένα έβλεπα, κυρά δασκάλα..." Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες. Γυναίκες της μικρής πατρίδας. Δασκάλες, νοσοκόμες. Σαν την Αρετή, σαν τη Φωτεινή. Κι άγουρα βλαστάρια, με βάσανο μεγαλωμένα, με κίνδυνο αναστημένα. Σαν τη μικρούλα Βάσιλκα, που μάνα δε γνώρισε ποτέ, μια χούφτα μόνο τα χρόνια της, γιομάτα πείνα και κατατρεγμό, οχτώ χρονών παιδί και την έχουν σαρώσει τα δεινοπαθήματα όλου του κόσμου. Σαν τον Μήλιο και την Ανθή, κλωνιά απογυμνωμένα καταμεσής σε άγριο πόλεμο, με σπίτι πυρπολημένο και γονιούς χαμένους στις επιθέσεις των κομιτατζήδων. Λιανοκέρια της μικρής πατρίδας. Φλόγες που τρεμοσβήνουν στο ξεροβόρι. Φύλλα σκόρπια στο άγιο χώμα της.

ISBN:
9786180126716
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
624
Έτος: 
2018
Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου περί τα μέσα του 1965 και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία των Φίλων στα κυλικεία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και στον ελεύθερο χρόνο του τελείωσε το Παιδαγωγικό του εν λόγω ιδρύματος. Έκτοτε υπηρέτησε με ζήλο τη στοιχειώδη εκπαίδευση, αλλά όχι και λογική. Επί σειρά ετών εργάστηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες προκαλώντας ενθουσιασμό στους αρχισυντάκτες. Συμπλήρωνε με σατιρικά σχόλια τα κενά της ύλης που ανέκυπταν καθημερινώς. Από το 2002, και για λόγους σεμνότητος, διέκοψε την καριέρα του στον Τύπο και αφιερώθηκε στην ουσία. Το μυθιστόρημά του "Οι εφτά ουρανοί της ευτυχίας" τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ το μυθιστόρημά του με τίτλο "Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου", τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημά του "Οι κόρες της λησμονιάς" ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών - ΕΚΕΒΙ 2010.

"Μόι μάικα... Μάνα μου..." Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. "Τη μάνα σου έβλεπες, Βάσιλκα; Τη φώναζες στον ύπνο σου..." "Τη μάνα μου δεν τη θυμάμαι, δεν τη γνώρισα ποτέ, πώς να τη δω;» της αποκρίθηκε σιγαλόφωνα, ανάκατα, μισά ελληνικά, μισά βουλγάρικα. "Εσένα έβλεπα..." συνέχισε με χειλάκια τρεμάμενα. "Εσένα έβλεπα, κυρά δασκάλα..." Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες. Γυναίκες της μικρής πατρίδας. Δασκάλες, νοσοκόμες. Σαν την Αρετή, σαν τη Φωτεινή. Κι άγουρα βλαστάρια, με βάσανο μεγαλωμένα, με κίνδυνο αναστημένα. Σαν τη μικρούλα Βάσιλκα, που μάνα δε γνώρισε ποτέ, μια χούφτα μόνο τα χρόνια της, γιομάτα πείνα και κατατρεγμό, οχτώ χρονών παιδί και την έχουν σαρώσει τα δεινοπαθήματα όλου του κόσμου. Σαν τον Μήλιο και την Ανθή, κλωνιά απογυμνωμένα καταμεσής σε άγριο πόλεμο, με σπίτι πυρπολημένο και γονιούς χαμένους στις επιθέσεις των κομιτατζήδων. Λιανοκέρια της μικρής πατρίδας. Φλόγες που τρεμοσβήνουν στο ξεροβόρι. Φύλλα σκόρπια στο άγιο χώμα της.