Κ.Π. Καβάφης, Απόκρυφη ιστορία - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789604645343

Κ.Π. Καβάφης, Απόκρυφη ιστορία

€45,00
€50,00
0
No votes yet
Μία περιήγηση στο Πεσαβάρ, κάτω από τα υψηλά Ιμαλάια, έφερε τον καθηγητή Στέφανο Γερουλάνο σε επαφή με τρία νομίσματα που είχε δει ο Καβάφης μέσα στο ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Μία περιήγηση στο Πεσαβάρ, κάτω από τα υψηλά Ιμαλάια, έφερε τον καθηγητή Στέφανο Γερουλάνο σε επαφή με τρία νομίσματα που είχε δει ο Καβάφης μέσα στο σοφό βιβλίο και τα είχε περιγράψει στο ποίημά του "Νομίσματα". Εκεί ο καθηγητής, ο οποίος τρέφει από τα γυμνασιακά του χρόνια μία ιδιαίτερη αγάπη για την ποίηση και το Μεγάλο Αλεξανδρινό, συνέλαβε την ιδέα να "εικονογραφήσει" τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη με τις προσωπογραφίες των ατόμων στα οποία αναφέρεται ο ποιητής. Το αποτέλεσμα είναι το παρόν βιβλίο, όπου απεικονίζονται αλλά και ιστοριογραφούνται 137 "ιστορικά" πρόσωπα.

Η μελέτη αυτή, μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία, είναι, θα λέγαμε, μια Απόκρυφη Ιστορία του Ελληνισμού, που βασίζεται εν μέρει σε μία ιδιότητα του Καβάφη που έχει μεν επισημανθεί, δεν έχει όμως τονιστεί στη σημαντικότητά της: τη βαθιά ιστορική γνώση του ποιητή, που διατρέχει μεγάλο μέρος του έργου του, αλλά και την εστίασή του όχι μόνο στις νίκες, στους θριάμβους και στα μεγάλα ιστορικά πρόσωπα, αλλά στα μικρά πρόσωπα, στις ήττες, στις αποτυχίες, στις ματαιώσεις.

Μια (αντι-) Ιστορία, λοιπόν, με τους αντιήρωές της, που ξεκινά από την πρώιμη αρχαιότητα και τελειώνει με την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Μια έμμετρη Ιστορία της οποίας οι πρωταγωνιστές απεικονίζονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους πάνω σε νομίσματα. Μια Ιστορία την οποία ο Καβάφης δούλευε κρυφά αλλά συστηματικά σε όλη του τη ζωή. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει. Τώρα είναι πια αργά, είπε, λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του.

ISBN:
9789604645343
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
23x25
Σελίδες: 
262
Έτος: 
2014
Γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933, την ημέρα των γενεθλίων του (29 Aπριλίου), στην Aλεξάνδρεια της Aιγύπτου. Στην ίδια αυτή πόλη έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του -εκτός από μια παιδική εξαετία στην Aγγλία, μιαν εφηβική υπερδιετία στην Kωνσταντινούπολη, και λιγοστά ταξίδια μεταγενέστερα, από τα οποία τα σπουδαιότερα, αλλά ολιγοήμερα, έγιναν με προορισμό την Aθήνα: το τελευταίο τους σχετίζεται με την περιπέτεια της υγείας, που τελικά οδήγησε τον Kαβάφη στον τάφο. Γόνος οικογένειας μεγαλεμπόρων που ξέπεσε, ο Kαβάφης ζήτησε στα νιάτα του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και "να μπει στα πολιτικά", "μα τα παραίτησεν" για να να προσληφθεί τελικά, στα 29 του χρόνια, και να υπηρετήσει επί μια 30ετία (μέχρι το 1922) ως έμμισθος υπάλληλος "εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το Yπουργείον των Δημοσίων Έργων της Aιγύπτου", όπως ο ίδιος προσδιόρισε τη βιοποριστική του εργασία σ' ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμά του. Eξωτερικά τουλάχιστον, η ζωή του Kαβάφη κύλησε μοναχική, "τακτοποιημένη και πεζή", και "θεαματικά και φοβερά" δεν είχε. Aξιομνημόνευτες ίσως είναι μερικές ιδιορρυθμίες της ζωής του, όπως ότι ποτέ δεν έβαλε το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του, και φώτιζε με τα θρυλικά κεριά· ή ότι άφησε πεθαίνοντας μικρή αλλά όχι ασήμαντη περιουσία, καθώς και ένα συναφές μνημόνιο για τις χρηματιστηριακές δραστηριότητες -κυρίως όμως ένα ποιητικό Aρχείο τακτοποιημένο με τη φροντίδα άριστου υπαλλήλου, έτοιμο να δεχθεί τους μελετητές του έργου του. Tέλος είναι πασίγνωστη η ερωτική του ιδιαιτερότητα: τον υποπτεύονταν (κι άλλοι πάλι είσαν ή είναι βέβαιοι) για την ομοφυλοφιλία του, ενώ ο K.Θ. Δημαράς έγραψε για την "μονήρη ικανοποίηση". Δεν πρέπει ωστόσο να παραλειφθεί και μια άλλη φημολογία, κατά την οποία ο Aλέκος Σεγκόπουλος, θαυμαστής της ποίησης και βασικός κληρονόμος της διαθήκης, υπήρξε γιος του Kαβάφη. Aν κάτι εντυπωσιάζει στη ζωή του, είναι ότι αφοσιώθηκε απόλυτα στο έργο του. Tην ίδια εκείνην αφοσίωση υποδηλώνει και η εκδοτική ιδιοτυπία του: μολονότι δημοσίευε τακτικά, ποτέ ο Kαβάφης δεν εξέδωσε δικό του βιβλίο, παρά τύπωνε τα ποιήματά του σε μονόφυλλα που τα συνένωνε, και στη συνέχεια εκείνες τις αυτοσχέδιες "συλλογές" (άλλες χρονολογικές, άλλες με θεματική σειρά των ποιημάτων) τις ενεχείριζε στους γνωστούς και φίλους ή τις έστελνε στους ενδιαφερόμενους που ζητούσαν να γνωρίσουν το έργο του. Tα 154 ποιήματα, το επίσημο ποιητικό σώμα, τυπώθηκε πρώτη φορά το 1935 στην Aλεξάνδρεια, σε πολυτελή έκδοση που την φρόντισαν οι κληρονόμοι του Kαβάφη. Tο έργο αποκαταστάθηκε φιλολογικά με τη γνωστή δίτομη έκδοση του "Ίκαρου" που επιμελήθηκε ο Γ.Π. Σαββίδης το 1963. Στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό ο Kαβάφης έγινε γνωστός με το ιστορικό άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου στο περιοδικό "Παναθήναια" (1903), ενώ στο αγγλόφωνο κοινό τον πρωτοσύστησε (1919) ο Άγγλος μυθιστοριογράφος και φίλος του, E. M. Φόρστερ. Aπό τότε μέχρι σήμερα συντελέσθηκε η πανελλήνια και παγκόσμια, πλέον, αναγνώριση του έργου του, που έχει μεταφραστεί σε πολλές σύγχρονες φιλολογίες. Έμπρακτη εξάλλου αναγνώριση αποτελεί και το ότι ο μεγάλος ομότεχνός του, ο Mπέρτολντ Mπρεχτ, έγραψε και δημοσίευσε στα 1953 ένα ποίημα που ολοφάνερη πηγή του έχει τους καβαφικούς "Tρώες". (Πηγή: "K.Π. Kαβάφης: επίσημος, κρυμμένος και ατελής", "Eρμής",1995)

Μία περιήγηση στο Πεσαβάρ, κάτω από τα υψηλά Ιμαλάια, έφερε τον καθηγητή Στέφανο Γερουλάνο σε επαφή με τρία νομίσματα που είχε δει ο Καβάφης μέσα στο σοφό βιβλίο και τα είχε περιγράψει στο ποίημά του "Νομίσματα". Εκεί ο καθηγητής, ο οποίος τρέφει από τα γυμνασιακά του χρόνια μία ιδιαίτερη αγάπη για την ποίηση και το Μεγάλο Αλεξανδρινό, συνέλαβε την ιδέα να "εικονογραφήσει" τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη με τις προσωπογραφίες των ατόμων στα οποία αναφέρεται ο ποιητής. Το αποτέλεσμα είναι το παρόν βιβλίο, όπου απεικονίζονται αλλά και ιστοριογραφούνται 137 "ιστορικά" πρόσωπα.

Η μελέτη αυτή, μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία, είναι, θα λέγαμε, μια Απόκρυφη Ιστορία του Ελληνισμού, που βασίζεται εν μέρει σε μία ιδιότητα του Καβάφη που έχει μεν επισημανθεί, δεν έχει όμως τονιστεί στη σημαντικότητά της: τη βαθιά ιστορική γνώση του ποιητή, που διατρέχει μεγάλο μέρος του έργου του, αλλά και την εστίασή του όχι μόνο στις νίκες, στους θριάμβους και στα μεγάλα ιστορικά πρόσωπα, αλλά στα μικρά πρόσωπα, στις ήττες, στις αποτυχίες, στις ματαιώσεις.

Μια (αντι-) Ιστορία, λοιπόν, με τους αντιήρωές της, που ξεκινά από την πρώιμη αρχαιότητα και τελειώνει με την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Μια έμμετρη Ιστορία της οποίας οι πρωταγωνιστές απεικονίζονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους πάνω σε νομίσματα. Μια Ιστορία την οποία ο Καβάφης δούλευε κρυφά αλλά συστηματικά σε όλη του τη ζωή. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει. Τώρα είναι πια αργά, είπε, λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του.