Τα πιο γνωστά ποιήματατα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789604081226

Τα πιο γνωστά ποιήματατα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε

€9,00
€10,00
0
No votes yet
Εύλογα θα διερωτηθεί κανείς: δεν έχουμε αρκετές μεταφράσεις των ποιημάτων του Ε. Α. Πόε; Σε τι ωφελεί ακόμα μία; Πρόσφατα, ο φίλος μου ποιητής Μάκη... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Εύλογα θα διερωτηθεί κανείς: δεν έχουμε αρκετές μεταφράσεις των ποιημάτων του Ε. Α. Πόε; Σε τι ωφελεί ακόμα μία;

Πρόσφατα, ο φίλος μου ποιητής Μάκης Τζιλιάνος, ο οποίος γνωρίζει τις μεταφραστικές εντρυφήσεις μου, μου έδωσε να διαβάσω δύο διαφορετικές μεταφράσεις ποιημάτων του Ε. Α. Πόε στη γλώσσα μας. Χωρίς αυτές να είναι οι μόνες, απ' ότι ανακάλυψα μετά. Και οι δύο είναι παλιές, τη μία την είχα διαβάσει πριν ακόμα διαβάσω τα ποιήματα του Πόε στο πρωτότυπο, πολύ παλιά, αλλά δε θυμόμουν λεπτομέρειες.

Η ένσταση του φίλου μου, που έγινε και δική μου, ήταν ότι και οι δύο αυτές μεταφράσεις ξεκινάνε από την αντίληψη ότι τα κυριότερα γνωρίσματα της ποίησης του Ε. Α.Πόε, τα οποία πρέπει να διατηρηθούν πάση θυσία στη μετάφραση, είναι το μέτρο και η ομοιοκαταληξία. Αυτό όμως, και στις δύο περιπτώσεις, γίνεται σε βάρος της ίδιας της ουσίας των ποιημάτων, δηλαδή της συγκίνησης και της ποιητικής έντασης που επενδύονται στις λέξεις για να γίνουν ποίηση. Προς επίτευξη αυτών των δύο στοιχείων, παρανοείται ακόμα και η σημασία των λέξεων ή βιάζεται και η ίδια σύνταξη.

Έτσι ξεκίνησε η ιδέα αυτής της εννοιολογικής, πρωταρχικά, μεταγλώττισης των πιο γνωστών ποιημάτων του Ε. Α. Πόε. Αυτή βασίζεται στην αρχή ότι αφού έτσι κι αλλιώς δε μπορεί να γίνει ένα ποίημα καλύτερο μεταφράζοντάς το (αν αυτό αξίζει, εξυπακούεται), ο μεταφραστής πρέπει να φροντίσει να χάσει όσο γίνεται λιγότερο στην μετάφραση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ε. Α. Πόε, στον οποίο μέτρο, ρυθμός, ομοιοκαταληξία, έννοια, ανθρώπινη συγκίνηση, μουσικές συνηχήσεις, πυκνότητα νοημάτων και ποιητική εικόνα, αποτελούν ένα αδιαχώριστο σύνολο.

Ο τραγικός αλκοολικός και τυραγνισμένος στη ζωή Ε. Α. Πόε, μας άφησε ποιήματα όπου το μυστήριο και οι φανταστικοί κόσμοι τους, ο αισθησιασμός και οι ποιητικές τους εικόνες, οι συνηχήσεις των συμφώνων και η πυκνότητα των νοημάτων τους, θα έχουν πάντα οπαδούς όσο υπάρχει ποίηση. Όσα ήταν μπορετό από αυτά τα στοιχεία αυτής της ποίησης, προσπάθησα να μεταφυτέψω στη γλώσσα μας μ' έναν εύληπτο και αντικειμενικά πιστό ποιητικό τρόπο.

Ρ.Κ.

ISBN:
9789604081226
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Ρήγας Καππάτος
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
128
Έτος: 
2011
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη το 1809, από γονείς θεατρίνους. Πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, οι γονείς του πέθαναν, και ο Έντγκαρ βρέθηκε στο Ρίτσμοντ, στο σπίτι του εμπόρου Τζων Άλλαν, που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ. Οι σχέσεις του με τον πατριό του δεν ήταν ποτέ καλές, αλλά επιδεινώθηκαν όταν ο Άλλαν ανάγκασε τον Έντγκαρ να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, επειδή δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει τα έξοδά του. Το 1830 ο Έντγκαρ μπήκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, απ' όπου αποπέμφθηκε τον επόμενο χρόνο προκαλώντας επίτηδες σκάνδαλο για να εκδικηθεί τον πατριό του. Δούλεψε έπειτα για ένα μεγάλο διάστημα σε διάφορες εφημερίδες του Ρίτσμοντ, της Φιλαδέλφειας και της Νέας Υόρκης, για λόγους βιοποριστικούς, αλλά κατακτώντας παράλληλα τη φήμη του έγκυρου κριτικού. "Το Κοράκι και άλλα ποιήματα", που κυκλοφόρησε το 1845, τον καθιέρωσε εν μια νυκτί ως συγγραφέα, χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια στην οποία είχε ζήσει όλη την ως τότε ζωή του. Το 1836 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη εξαδέλφη του Βιρτζίνια, που πέθανε φυματική έντεκα χρόνια αργότερα. Πέθανε το 1849, αλκοολικός και οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια, και τάφηκε δίπλα της στη Βαλτιμόρη, όπως το επιθυμούσε.

Εύλογα θα διερωτηθεί κανείς: δεν έχουμε αρκετές μεταφράσεις των ποιημάτων του Ε. Α. Πόε; Σε τι ωφελεί ακόμα μία;

Πρόσφατα, ο φίλος μου ποιητής Μάκης Τζιλιάνος, ο οποίος γνωρίζει τις μεταφραστικές εντρυφήσεις μου, μου έδωσε να διαβάσω δύο διαφορετικές μεταφράσεις ποιημάτων του Ε. Α. Πόε στη γλώσσα μας. Χωρίς αυτές να είναι οι μόνες, απ' ότι ανακάλυψα μετά. Και οι δύο είναι παλιές, τη μία την είχα διαβάσει πριν ακόμα διαβάσω τα ποιήματα του Πόε στο πρωτότυπο, πολύ παλιά, αλλά δε θυμόμουν λεπτομέρειες.

Η ένσταση του φίλου μου, που έγινε και δική μου, ήταν ότι και οι δύο αυτές μεταφράσεις ξεκινάνε από την αντίληψη ότι τα κυριότερα γνωρίσματα της ποίησης του Ε. Α.Πόε, τα οποία πρέπει να διατηρηθούν πάση θυσία στη μετάφραση, είναι το μέτρο και η ομοιοκαταληξία. Αυτό όμως, και στις δύο περιπτώσεις, γίνεται σε βάρος της ίδιας της ουσίας των ποιημάτων, δηλαδή της συγκίνησης και της ποιητικής έντασης που επενδύονται στις λέξεις για να γίνουν ποίηση. Προς επίτευξη αυτών των δύο στοιχείων, παρανοείται ακόμα και η σημασία των λέξεων ή βιάζεται και η ίδια σύνταξη.

Έτσι ξεκίνησε η ιδέα αυτής της εννοιολογικής, πρωταρχικά, μεταγλώττισης των πιο γνωστών ποιημάτων του Ε. Α. Πόε. Αυτή βασίζεται στην αρχή ότι αφού έτσι κι αλλιώς δε μπορεί να γίνει ένα ποίημα καλύτερο μεταφράζοντάς το (αν αυτό αξίζει, εξυπακούεται), ο μεταφραστής πρέπει να φροντίσει να χάσει όσο γίνεται λιγότερο στην μετάφραση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ε. Α. Πόε, στον οποίο μέτρο, ρυθμός, ομοιοκαταληξία, έννοια, ανθρώπινη συγκίνηση, μουσικές συνηχήσεις, πυκνότητα νοημάτων και ποιητική εικόνα, αποτελούν ένα αδιαχώριστο σύνολο.

Ο τραγικός αλκοολικός και τυραγνισμένος στη ζωή Ε. Α. Πόε, μας άφησε ποιήματα όπου το μυστήριο και οι φανταστικοί κόσμοι τους, ο αισθησιασμός και οι ποιητικές τους εικόνες, οι συνηχήσεις των συμφώνων και η πυκνότητα των νοημάτων τους, θα έχουν πάντα οπαδούς όσο υπάρχει ποίηση. Όσα ήταν μπορετό από αυτά τα στοιχεία αυτής της ποίησης, προσπάθησα να μεταφυτέψω στη γλώσσα μας μ' έναν εύληπτο και αντικειμενικά πιστό ποιητικό τρόπο.

Ρ.Κ.