Στον βυθό - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789602118702

Στον βυθό

€13,41
€14,90
0
No votes yet
Λουκάς: (Σκεφτικός, στον Μπουμπνόφ.) Μας λες για την αλήθεια... Μα η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή για τον άνθρωπο... δεν θεραπεύει πάντα την ψυχή η α... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

Λουκάς:
(Σκεφτικός, στον Μπουμπνόφ.) Μας λες για την αλήθεια... Μα η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή για τον άνθρωπο... δεν θεραπεύει πάντα την ψυχή η αλήθεια... Να σου πω ένα παράδειγμα: Είχα κάποτε έναν γνωστό που πίστευε στη χώρα της δικαιοσύνης...

Μπουμπνόφ:
Σε τι πράγμα;

Λουκάς:
Στη χώρα της δικαιοσύνης. Πρέπει να υπάρχει, έλεγε, κάπου στη γη η χώρα της δικαιοσύνης... Και σ' αυτή τη χώρα, έλεγε, πρέπει να κατοικούν ξεχωριστοί άνθρωποι, καλοί άνθρωποι! Που σέβονται ο ένας τον άλλον, που βοηθάνε ο ένας τον άλλον και όλα στη ζωή τους είναι μέλι γάλα! Και ο άνθρωπος αυτός όλο έλεγε να φύγει, να ψάξει να βρει αυτή τη χώρα της δικαιοσύνης. Ήταν φτωχός και τα 'φερνε βόλτα δύσκολα... κι όταν καμιά φορά τα πράγματα πηγαίνανε από το κακό στο χειρότερο κι έλεγες τώρα θα πέσει να πεθάνει -ακόμα και τότε, δεν το έβαζε κάτω, χαμογελούσε κι έλεγε: "Δεν είναι τίποτα! Θα αντέξω! Λίγο ακόμα θα περιμένω και μετά θα αφήσω αυτή τη ζωή και θα πάω στη χώρα της δικαιοσύνης...". Μοναδική του χαρά ήταν αυτή η χώρα...

Στο άθλιο υπόγειο που νοικιάζει ο Καστιλιόφ, έχουν βρει κατάλυμα άνθρωποι πάμφτωχοι και περιθωριακοί: ο κλειδαράς Κλιες με την ετοιμοθάνατη γυναίκα του, ένας μέθυσος αποτυχημένος ηθοποιός, ένας ξεπεσμένος βαρόνος, ένας μυστηριώδης προσκυνητής... Ανάμεσά τους η Βασιλίσα, η γυναίκα του ηλικωμένου ιδιοκτήτη, που προσπαθεί να πείσει τον εραστή της, τον νεαρό Βάσκα, να τη βοηθήσει να ξεφύγει από το κολαστήριο, σκοτώνοντας τον άντρα της. Όμως ο Βάσκα, έχει το βλέμμα του στραμμένο αλλού. Το μέλλον των ηρώων μοιάζει προδικασμένο... Πόσο εφικτό είναι να υπάρξει άλλη διαφυγή πέραν απ' αυτή του θανάτου;

ISBN:
9789602118702
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Λεωνίδας Καρατζάς
Μέγεθος: 
20x12
Σελίδες: 
205
Έτος: 
2008
Ο Μαξίμ Γκόρκυ (ψευδώνυμο του Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκώφ) γεννήθηκε το 1868 στο Νίζνι-Νόβγκοροντ. Από το 1875 έως το 1893 άσκησε πολλά και διάφορα επαγγέλματα, αποκτώντας έτσι μια τεράστια πείρα των ανθρώπων και της ζωής, την οποία χρησιμοποίησε ήδη από τα πρώτα του κείμενα. Πρωτοεμφανίστηκε στο λογοτεχνικό χώρο με τη νουβέλα "Μακάρ Τσουντρά" το 1892. Ακολούθησαν τα έργα του "Η γριά Ιζεργκίλ", "Τσελκάς", "Είκοσι έξι και μία", "Βάριενκα Ολέσοβα", "Φομά Γκαρντέγιεφ", "Τα παιδικά μου χρόνια", "Τα πανεπιστήμιά μου" κ.ά. Μεταξύ των ετών 1907-1908 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του "Η μάνα", που αποτέλεσε και τη βάση για το σενάριο της ομώνυμης κλασικής ταινίας του σοβιετικού κινηματογράφου. Η διεθνής απήχησή του επιβεβαιώθηκε και με τα θεατρικά έργα του που ακολούθησαν. Πασίγνωστα είναι τα έργα "Οι μικροαστοί", "Οι εχθροί", "Στο βυθό", "Οι παραμεριστές" κ.ά. Η σύλληψή του κατά την επανάσταση του 1905 προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε στο Κάπρι της Ιταλίας. Το 1921, φεύγει από τη Ρωσία για να ζήσει στη Γερμανία και στο Σορέντο της Ιταλίας απ' όπου επιστρέφει, οριστικά πλέον, στην τότε Σοβιετική Ένωση το 1928. Καθιερώθηκε ως πρωτεργάτης της νέας σοβιετικής λογοτεχνίας και πέθανε στη Μόσχα το 1936.

Λουκάς:
(Σκεφτικός, στον Μπουμπνόφ.) Μας λες για την αλήθεια... Μα η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή για τον άνθρωπο... δεν θεραπεύει πάντα την ψυχή η αλήθεια... Να σου πω ένα παράδειγμα: Είχα κάποτε έναν γνωστό που πίστευε στη χώρα της δικαιοσύνης...

Μπουμπνόφ:
Σε τι πράγμα;

Λουκάς:
Στη χώρα της δικαιοσύνης. Πρέπει να υπάρχει, έλεγε, κάπου στη γη η χώρα της δικαιοσύνης... Και σ' αυτή τη χώρα, έλεγε, πρέπει να κατοικούν ξεχωριστοί άνθρωποι, καλοί άνθρωποι! Που σέβονται ο ένας τον άλλον, που βοηθάνε ο ένας τον άλλον και όλα στη ζωή τους είναι μέλι γάλα! Και ο άνθρωπος αυτός όλο έλεγε να φύγει, να ψάξει να βρει αυτή τη χώρα της δικαιοσύνης. Ήταν φτωχός και τα 'φερνε βόλτα δύσκολα... κι όταν καμιά φορά τα πράγματα πηγαίνανε από το κακό στο χειρότερο κι έλεγες τώρα θα πέσει να πεθάνει -ακόμα και τότε, δεν το έβαζε κάτω, χαμογελούσε κι έλεγε: "Δεν είναι τίποτα! Θα αντέξω! Λίγο ακόμα θα περιμένω και μετά θα αφήσω αυτή τη ζωή και θα πάω στη χώρα της δικαιοσύνης...". Μοναδική του χαρά ήταν αυτή η χώρα...

Στο άθλιο υπόγειο που νοικιάζει ο Καστιλιόφ, έχουν βρει κατάλυμα άνθρωποι πάμφτωχοι και περιθωριακοί: ο κλειδαράς Κλιες με την ετοιμοθάνατη γυναίκα του, ένας μέθυσος αποτυχημένος ηθοποιός, ένας ξεπεσμένος βαρόνος, ένας μυστηριώδης προσκυνητής... Ανάμεσά τους η Βασιλίσα, η γυναίκα του ηλικωμένου ιδιοκτήτη, που προσπαθεί να πείσει τον εραστή της, τον νεαρό Βάσκα, να τη βοηθήσει να ξεφύγει από το κολαστήριο, σκοτώνοντας τον άντρα της. Όμως ο Βάσκα, έχει το βλέμμα του στραμμένο αλλού. Το μέλλον των ηρώων μοιάζει προδικασμένο... Πόσο εφικτό είναι να υπάρξει άλλη διαφυγή πέραν απ' αυτή του θανάτου;