Στα ξένα χέρια - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789602700181

Στα ξένα χέρια

€14,85
€16,50
0
No votes yet

"Νομίζω πως θα έρθει καιρός που τα έργα του Γκόρκη θα τα λησμονήσουν, αλλά τον Γκόρκη είναι ζήτημα αν θα τον λησμονήσουν κι ύστερα από χίλια χρόνια... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

"Νομίζω πως θα έρθει καιρός που τα έργα του Γκόρκη θα τα λησμονήσουν, αλλά τον Γκόρκη είναι ζήτημα αν θα τον λησμονήσουν κι ύστερα από χίλια χρόνια", γράφει ο Τσέχοβ σ' ένα γράμμα του το 1903. Αυτό που θα θυμούνται και ύστερα από χίλια χρόνια είναι ο άνθρωπος Γκόρκη, ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ που περιγράφει στα βιβλία του "Παιδικά χρόνια", "Στα ξένα χέρια" και "Τα πανεπιστήμιά μου", μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφική τριλογία που αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά αφηγήματα στη ρωσική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Λίγο πριν από το θάνατο της μητέρας του μάζευε με τους φίλους του κόκαλα, κουρέλια, καρφιά, και τα πουλούσε. Ακόμα έκλεβε από τις μάντρες σανίδια και ξύλα για τη φωτιά, όπως λέει τελειώνοντας τα "Παιδικά χρόνια" του. Το φθινόπωρο του 1978, λίγες μέρες ύστερα από το θάνατο της μητέρας του, βάζουν το δεκάχρονο Αλιόσα να δουλέψει στο μαγαζί κάποιου έμπορα στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ: "Βγήκα στην κοινωνία -δουλεύω "μικρός" στο μαγαζί "υποδήματα μόδας" στον κεντρικό δρόμο της πολιτείας". Έτσι αρχίζει τη ζωή του ο Γκόρκη στα "Ξένα χέρια". Βγήκε στον "κόσμο" με μοναδικό του όπλο τα αδύναμα παιδικά του χέρια, λίγα κολλυβογράμματα που είχε μάθει να γράφει και να διαβάζει, το ένστικτό του και την ακατάβλητη πηγαία ανθρωπιά του. Με αυτά τα εφόδια αντιμετωπίζει τη σκληρή και απάνθρωπη κοινωνία της Τσαρικής Ρωσίας. Στα χρόνια που ακολουθούν εξασκεί διάφορα επαγγέλματα: βοηθός υποδηματοποιού, βοηθός αγιογράφου, λαντζέρης σε καράβι, αχθοφόρος στην Οδησσό, νυχτοφύλακας σε ψαράδικο, φούρναρης, καθαριστής καμινάδων, εργάτης σε χωράφια. Ρακένδυτος, πεζός και πεινασμένος, αλλά πάντα μ’ ένα βιβλίο στην τσέπη, γυρνάει όλη τη Ρωσία, με την κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρει κάποτε να σπουδάσει. Έτσι γνωρίζει τους ανθρώπους, τις αρετές τους και τα ελαττώματά τους, τα όνειρά τους και τη δυστυχία τους και αυτό γίνεται η ζωή του, που είναι η ζωή του ρωσικού λαού στην εποχή του, το ανεξάντλητο πανεπιστήμιό του. "Ο Γκόρκη", γράφει ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, "είναι κοινό δημιούργημα της ζωής και του βιβλίου. Από μικρό παιδί έψαχνε σε όλη σχεδόν τη Ρωσία να βρει το δικό του δρόμο και το σπουδαιότερο που βρήκε ήταν η λύτρωση από το φόβο". Βρήκε επίσης τη συμπόνια για τους ανθρώπους, ένα αίσθημα που γέμιζε τον ίδιο και διαποτίζει όλο το έργο του.

ISBN:
9789602700181
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Άρης Αλεξάνδρου
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
462
Έτος: 
2010
Ο Μαξίμ Γκόρκυ (ψευδώνυμο του Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκώφ) γεννήθηκε το 1868 στο Νίζνι-Νόβγκοροντ. Από το 1875 έως το 1893 άσκησε πολλά και διάφορα επαγγέλματα, αποκτώντας έτσι μια τεράστια πείρα των ανθρώπων και της ζωής, την οποία χρησιμοποίησε ήδη από τα πρώτα του κείμενα. Πρωτοεμφανίστηκε στο λογοτεχνικό χώρο με τη νουβέλα "Μακάρ Τσουντρά" το 1892. Ακολούθησαν τα έργα του "Η γριά Ιζεργκίλ", "Τσελκάς", "Είκοσι έξι και μία", "Βάριενκα Ολέσοβα", "Φομά Γκαρντέγιεφ", "Τα παιδικά μου χρόνια", "Τα πανεπιστήμιά μου" κ.ά. Μεταξύ των ετών 1907-1908 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του "Η μάνα", που αποτέλεσε και τη βάση για το σενάριο της ομώνυμης κλασικής ταινίας του σοβιετικού κινηματογράφου. Η διεθνής απήχησή του επιβεβαιώθηκε και με τα θεατρικά έργα του που ακολούθησαν. Πασίγνωστα είναι τα έργα "Οι μικροαστοί", "Οι εχθροί", "Στο βυθό", "Οι παραμεριστές" κ.ά. Η σύλληψή του κατά την επανάσταση του 1905 προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε στο Κάπρι της Ιταλίας. Το 1921, φεύγει από τη Ρωσία για να ζήσει στη Γερμανία και στο Σορέντο της Ιταλίας απ' όπου επιστρέφει, οριστικά πλέον, στην τότε Σοβιετική Ένωση το 1928. Καθιερώθηκε ως πρωτεργάτης της νέας σοβιετικής λογοτεχνίας και πέθανε στη Μόσχα το 1936.

"Νομίζω πως θα έρθει καιρός που τα έργα του Γκόρκη θα τα λησμονήσουν, αλλά τον Γκόρκη είναι ζήτημα αν θα τον λησμονήσουν κι ύστερα από χίλια χρόνια", γράφει ο Τσέχοβ σ' ένα γράμμα του το 1903. Αυτό που θα θυμούνται και ύστερα από χίλια χρόνια είναι ο άνθρωπος Γκόρκη, ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ που περιγράφει στα βιβλία του "Παιδικά χρόνια", "Στα ξένα χέρια" και "Τα πανεπιστήμιά μου", μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφική τριλογία που αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά αφηγήματα στη ρωσική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Λίγο πριν από το θάνατο της μητέρας του μάζευε με τους φίλους του κόκαλα, κουρέλια, καρφιά, και τα πουλούσε. Ακόμα έκλεβε από τις μάντρες σανίδια και ξύλα για τη φωτιά, όπως λέει τελειώνοντας τα "Παιδικά χρόνια" του. Το φθινόπωρο του 1978, λίγες μέρες ύστερα από το θάνατο της μητέρας του, βάζουν το δεκάχρονο Αλιόσα να δουλέψει στο μαγαζί κάποιου έμπορα στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ: "Βγήκα στην κοινωνία -δουλεύω "μικρός" στο μαγαζί "υποδήματα μόδας" στον κεντρικό δρόμο της πολιτείας". Έτσι αρχίζει τη ζωή του ο Γκόρκη στα "Ξένα χέρια". Βγήκε στον "κόσμο" με μοναδικό του όπλο τα αδύναμα παιδικά του χέρια, λίγα κολλυβογράμματα που είχε μάθει να γράφει και να διαβάζει, το ένστικτό του και την ακατάβλητη πηγαία ανθρωπιά του. Με αυτά τα εφόδια αντιμετωπίζει τη σκληρή και απάνθρωπη κοινωνία της Τσαρικής Ρωσίας. Στα χρόνια που ακολουθούν εξασκεί διάφορα επαγγέλματα: βοηθός υποδηματοποιού, βοηθός αγιογράφου, λαντζέρης σε καράβι, αχθοφόρος στην Οδησσό, νυχτοφύλακας σε ψαράδικο, φούρναρης, καθαριστής καμινάδων, εργάτης σε χωράφια. Ρακένδυτος, πεζός και πεινασμένος, αλλά πάντα μ’ ένα βιβλίο στην τσέπη, γυρνάει όλη τη Ρωσία, με την κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρει κάποτε να σπουδάσει. Έτσι γνωρίζει τους ανθρώπους, τις αρετές τους και τα ελαττώματά τους, τα όνειρά τους και τη δυστυχία τους και αυτό γίνεται η ζωή του, που είναι η ζωή του ρωσικού λαού στην εποχή του, το ανεξάντλητο πανεπιστήμιό του. "Ο Γκόρκη", γράφει ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, "είναι κοινό δημιούργημα της ζωής και του βιβλίου. Από μικρό παιδί έψαχνε σε όλη σχεδόν τη Ρωσία να βρει το δικό του δρόμο και το σπουδαιότερο που βρήκε ήταν η λύτρωση από το φόβο". Βρήκε επίσης τη συμπόνια για τους ανθρώπους, ένα αίσθημα που γέμιζε τον ίδιο και διαποτίζει όλο το έργο του.