Αγαπητέ μου Προυστ - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789602505847

Αγαπητέ μου Προυστ

€4,50
€5,00
0
No votes yet
Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), περιπαθής αναγνώστης και μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, καταπιάνεται να μεταφράσει τρεις ολ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), περιπαθής αναγνώστης και μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, καταπιάνεται να μεταφράσει τρεις ολιγοσέλιδες επιστολές που αντάλλαξαν -εν είδει θερμής χειραψίας- ο Αντρέ Ζιντ και ο Μαρσέλ Προυστ τον Ιανουάριο του 1914. Τι καθιστά αυτή την πρώτη ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Ζιντ και Προυστ τόσο σημαντική ως προς το έργο του Μαρσέλ Προυστ, έλκοντας συγχρόνως το ενδιαφέρον του Νάσου Δετζώρτζη, σε βαθμό να μεταφράσει την εν λόγω βραχύλογη επιστολογραφία; Στην επίμονη και επίπονη προσπάθεια εύρεσης εκδότη για τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, ο Προυστ, τον Δεκέμβριο του 1912, προσέκρουσε στην απορριπτική κρίση της εκδοτικής επιτροπής της Nouvelle Revue Francaise. Αυτή η βιαστική και άδικη ετυμηγορία αποδίδεται στον Αντρέ Ζιντ (θα μείνει στην ιστορία των γραμμάτων ως «το λάθος του Ζιντ») και βασίστηκε λιγότερο στην ανάγνωση του χειρογράφου και περισσότερο στην ανάμνηση φευγαλέων συναντήσεων με τον Προυστ σε κοσμικούς κύκλους. Και είναι προς τιμήν του Ζιντ ότι, ένα χρόνο σχεδόν μετά από αυτή την αρχική του άρνηση, θα στραφεί προς τον Προυστ καταθέτοντας με συντριβή τη mea culpa του. Τη στιγμή ακριβώς που κορυφώνεται η λογοτεχνική μοναξιά του Προυστ, ο αναγνωρισμένος ήδη στον χώρο των γραμμάτων Αντρέ Ζιντ νιώθει την αδήριτη ανάγκη να στείλει και ο ίδιος μιαν επιστολή συγνώμης στον Προυστ, προτού καν ολοκληρώσει τη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου. Η επιστολή του Ζιντ σηματοδοτεί την ανατροπή της συγγραφικής μοίρας του Προυστ, καθώς στη συνέχεια με ομόφωνη απόφασή της η εκδοτική επιτροπή της Nouvelle Revue Francaise θα αναλάβει την έκδοση και των δύο επόμενων τόμων του έργου του.

ISBN:
9789602505847
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Νάσος Δετζώρτζης
Μέγεθος: 
Σελίδες: 
48
Έτος: 
2013
O Mαρσέλ Προυστ (Bαλαντέν-Λουί-Zωρζ-Eζέν-Mαρσέλ) γεννήθηκε στην εξοχή του Οτέιγ, κοντά στο Παρίσι, το 1871. Σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία. Γόνος πλούσιας, αστικής οικογένειας -ο πατέρας του ήταν φημισμένος γιατρός- δεν άργησε να βρεθεί στο περιβάλλον της υψηλής κοινωνίας της πρωτεύουσας και άρχισε να δημοσιεύει άρθρα κοσμικού περιεχομένου σε διάφορα έντυπα. Εργάστηκε για ένα διάστημα σε βιβλιοθήκη, ώσπου ανακάλυψε την κλίση του στη λογοτεχνία, στην οποία αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά, για να καταλήξει τελικά σε πλήρη σχεδόν απομόνωση από τον έξω κόσμο: κοιμόταν την ημέρα και έγραφε τη νύχτα σε ένα δωμάτιο επενδυμένο με φελλό. Ανάμεσα στο 1895 και στο 1899 ασχολήθηκε με ένα μυθιστόρημα που έμεινε ημιτελές και εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, το 1952, με τον τίτλο "Ζαν Σαντέιγ". Έγραψε επίσης ποιήματα, σύντομα αφηγήματα, άρθρα και μεταφράσεις. Ορισμένα από τα αφηγήματα αυτά δημοσιεύτηκαν το 1896 στον τόμο "Τέρψεις και ημέρες", με πρόλογο του Ανατόλ Φρανς και σχέδια της Μαντάμ Λεμαίρ. Η χλιαρή τους υποδοχή από το κοινό και ορισμένα προβλήματα πλοκής τον έκαναν να εγκαταλείψει το μυθιστόρημά του "Ζαν Σαντέιγ", ώσπου, γύρω στο 1907, καταπιάστηκε με τον πολύτομο μυθιστορηματικό κύκλο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Ο πρώτος τόμος του κύκλου, "Από τη μεριά του Σουάν", που οι εκδότες τον απέρριπταν ο ένας μετά τον άλλον, εκδόθηκε με έξοδα του συγγραφέα το 1913. Ακολούθησαν οι τόμοι "Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών", ο οποίος του χάρισε το βραβείο Γκονκούρ και τη φήμη, το 1918, "Η μεριά του Γκερμάντ", σε δύο τόμους, 1920 και 1921, και "Σόδομα και Γόμορρα", επίσης σε δύο τόμους, 1921 και 1922. Aσθματικός από μικρός, ο Προυστ πεθαίνει από πνευμονία το 1922. Οι τρεις τελευταίοι τόμοι, αν και ολοκληρωμένοι, κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του, με την επιμέλεια του αδελφού του Ρομπέρ: "Η φυλακισμένη", 1923, "Η δραπέτις/Η εξαφάνιση της Αλμπερτίν", 1925 και "Ο ξανακερδισμένος χρόνος", 1927. Το 1927 κυκλοφόρησαν τα "Χρονικά", ένας τόμος με δημοσιευμένα άρθρα του. Μετά το θάνατό του, ο Προυστ πήρε γρήγορα τη θέση του ως ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους του εικοστού αιώνα κι ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της εποχής του. Tο έργο του προκάλεσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από αναλυτικές εργασίες και συνθετικές μελέτες και επηρέασε συγγραφείς όπως οι Τζέιμς Τζόις, Βιρτζίνια Γουλφ, Κλοντ Σιμόν, κ.ά.

Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), περιπαθής αναγνώστης και μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, καταπιάνεται να μεταφράσει τρεις ολιγοσέλιδες επιστολές που αντάλλαξαν -εν είδει θερμής χειραψίας- ο Αντρέ Ζιντ και ο Μαρσέλ Προυστ τον Ιανουάριο του 1914. Τι καθιστά αυτή την πρώτη ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Ζιντ και Προυστ τόσο σημαντική ως προς το έργο του Μαρσέλ Προυστ, έλκοντας συγχρόνως το ενδιαφέρον του Νάσου Δετζώρτζη, σε βαθμό να μεταφράσει την εν λόγω βραχύλογη επιστολογραφία; Στην επίμονη και επίπονη προσπάθεια εύρεσης εκδότη για τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, ο Προυστ, τον Δεκέμβριο του 1912, προσέκρουσε στην απορριπτική κρίση της εκδοτικής επιτροπής της Nouvelle Revue Francaise. Αυτή η βιαστική και άδικη ετυμηγορία αποδίδεται στον Αντρέ Ζιντ (θα μείνει στην ιστορία των γραμμάτων ως «το λάθος του Ζιντ») και βασίστηκε λιγότερο στην ανάγνωση του χειρογράφου και περισσότερο στην ανάμνηση φευγαλέων συναντήσεων με τον Προυστ σε κοσμικούς κύκλους. Και είναι προς τιμήν του Ζιντ ότι, ένα χρόνο σχεδόν μετά από αυτή την αρχική του άρνηση, θα στραφεί προς τον Προυστ καταθέτοντας με συντριβή τη mea culpa του. Τη στιγμή ακριβώς που κορυφώνεται η λογοτεχνική μοναξιά του Προυστ, ο αναγνωρισμένος ήδη στον χώρο των γραμμάτων Αντρέ Ζιντ νιώθει την αδήριτη ανάγκη να στείλει και ο ίδιος μιαν επιστολή συγνώμης στον Προυστ, προτού καν ολοκληρώσει τη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου. Η επιστολή του Ζιντ σηματοδοτεί την ανατροπή της συγγραφικής μοίρας του Προυστ, καθώς στη συνέχεια με ομόφωνη απόφασή της η εκδοτική επιτροπή της Nouvelle Revue Francaise θα αναλάβει την έκδοση και των δύο επόμενων τόμων του έργου του.