Το χωριό που ήταν κάποτε λίμνη - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789603438427

Το χωριό που ήταν κάποτε λίμνη

€11,91
€13,23
0
No votes yet

"Το χωριό μου ήταν λίμνη που αποξηράνθηκε..." ήταν το πρώτο πράγμα που γράφαμε στις σχολικές μας εκθέσεις κι αμέσως μετά ακολουθούσε η φράση "Το χω... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

"Το χωριό μου ήταν λίμνη που αποξηράνθηκε..." ήταν το πρώτο πράγμα που γράφαμε στις σχολικές μας εκθέσεις κι αμέσως μετά ακολουθούσε η φράση "Το χωριό μου έχει πολύ καλή ρυμοτομία". Χωρίζονταν σε τέσσερις κυρίως συνοικισμούς. Στα "Εντόπικα", τα "Τουρκοφώνικα", τα "Αψαλιώτικα" και τα "Βλάχικα". Στα "Εντοπικά" κατοικούσαν οι λίγοι γηγενείς, που ζούσαν σε καλύβες γύρω από την λίμνη, πριν την αποξήρανση και μιλούσαν την δική τους βουλγάρικη ντοπιολαλιά. Δεκαπέντε οικογένειες ήταν, όταν άρχισαν να φτάνουν οι "αραιώτες". Πρώτοι ήρθαν οι Πόντιοι πρόσφυγες από την Ορντού, οι "Ορντολούδες" και αργότερα οι υπόλοιποι Πόντιοι που δημιούργησαν τον μεγαλύτερο συνοικισμό του χωριού, τα "Αψαλιώτικα".

ISBN:
9789603438427
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
212
Έτος: 
2005
Η Παρθένα Κουρτίδου γεννήθηκε στην Κρύα Βρύση Πέλλας. Λόγοι οικογενειακοί την έφεραν να ζήσει και να περάσει τα περισσότερα χρόνια τη ζωής της στη Ρόδο. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό και το γυμνάσιο της Κρύας Βρύσης και τελείωσε τις λυκειακές γλώσσες σπουδές στο Εσπερινό Λύκειο Ρόδου. Στη συνέχεια πέτυχε στις Πανελλήνιες εξετάσεις, στο τμήμα βιβλιοθηκονομίας των Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Υπήρξε μέλος της δημοτικής χορωδίας Ρόδου κι έχει δώσει ατομικές συναυλίες έντεχνου και παραδοσιακού τραγουδιού, καθώς και τραγούδια από τις παραστάσεις του "Συμιακού Θεάτρου", σε μουσική Τάσου Καρακατσάνη. Επαγγελματικά εργάζεται ως γραμματέας στο Δημοτικό Ωδείο Ρόδου.

"Το χωριό μου ήταν λίμνη που αποξηράνθηκε..." ήταν το πρώτο πράγμα που γράφαμε στις σχολικές μας εκθέσεις κι αμέσως μετά ακολουθούσε η φράση "Το χωριό μου έχει πολύ καλή ρυμοτομία". Χωρίζονταν σε τέσσερις κυρίως συνοικισμούς. Στα "Εντόπικα", τα "Τουρκοφώνικα", τα "Αψαλιώτικα" και τα "Βλάχικα". Στα "Εντοπικά" κατοικούσαν οι λίγοι γηγενείς, που ζούσαν σε καλύβες γύρω από την λίμνη, πριν την αποξήρανση και μιλούσαν την δική τους βουλγάρικη ντοπιολαλιά. Δεκαπέντε οικογένειες ήταν, όταν άρχισαν να φτάνουν οι "αραιώτες". Πρώτοι ήρθαν οι Πόντιοι πρόσφυγες από την Ορντού, οι "Ορντολούδες" και αργότερα οι υπόλοιποι Πόντιοι που δημιούργησαν τον μεγαλύτερο συνοικισμό του χωριού, τα "Αψαλιώτικα".