Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789608309654

Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου

€9,58
€10,65
0
No votes yet

Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία. Όταν οι γονείς μας έχουν πλέον χαθεί και έρχεται η στιγμή να αδειάσουμε το σπίτι τους, το πένθος μας γίνεται πιο συγκλ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία. Όταν οι γονείς μας έχουν πλέον χαθεί και έρχεται η στιγμή να αδειάσουμε το σπίτι τους, το πένθος μας γίνεται πιο συγκλονιστικό. Πώς να μπορέσεις να μιλήσεις γι' αυτή την αναστάτωση των συναισθημάτων, για το κράμα οργής, κατάθλιψης, απέραντου πόνου, αίσθησης εξωπραγματικού, εξέγερσης, τύψεων και αλλόκοτης αίσθησης ελευθερίας που σε κατακλύζει; Σε ποιον να ομολογήσεις χωρίς ντροπή και ενοχή αυτόν το στρόβιλο παθών; Η κληρονομιά δεν είναι δώρο. Πώς να πάρεις πράγματα που δεν σου έδωσαν; Πώς να αδειάσεις το σπίτι των γονιών σου χωρίς να βγάλεις απ' τη μέση το παρελθόν τους, το δικό σου παρελθόν; Τις πρώτες ημέρες, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα "τακτοποιούσα", δεν θα "άδειαζα" το σπίτι των γονιών μου. Μου συνέβη πολλές φορές να χρησιμοποιήσω το πρώτο ρήμα αντί για το δεύτερο.

ISBN:
9789608309654
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Ματίνα Μαυρονικόλα
Μέγεθος: 
19x10
Σελίδες: 
171
Έτος: 
2006
Η Λίντια Φλεμ γεννήθηκε το 1952. Είναι ψυχαναλύτρια και συγγραφέας πολλών βιβλίων για τον Φρόιντ, τον Καζανόβα και το θέμα του έρωτα στην όπερα. Ζει στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι με τον άντρα της και την κόρη της.

Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία. Όταν οι γονείς μας έχουν πλέον χαθεί και έρχεται η στιγμή να αδειάσουμε το σπίτι τους, το πένθος μας γίνεται πιο συγκλονιστικό. Πώς να μπορέσεις να μιλήσεις γι' αυτή την αναστάτωση των συναισθημάτων, για το κράμα οργής, κατάθλιψης, απέραντου πόνου, αίσθησης εξωπραγματικού, εξέγερσης, τύψεων και αλλόκοτης αίσθησης ελευθερίας που σε κατακλύζει; Σε ποιον να ομολογήσεις χωρίς ντροπή και ενοχή αυτόν το στρόβιλο παθών; Η κληρονομιά δεν είναι δώρο. Πώς να πάρεις πράγματα που δεν σου έδωσαν; Πώς να αδειάσεις το σπίτι των γονιών σου χωρίς να βγάλεις απ' τη μέση το παρελθόν τους, το δικό σου παρελθόν; Τις πρώτες ημέρες, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα "τακτοποιούσα", δεν θα "άδειαζα" το σπίτι των γονιών μου. Μου συνέβη πολλές φορές να χρησιμοποιήσω το πρώτο ρήμα αντί για το δεύτερο.