Άπαντα 2 - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789603526957

Άπαντα 2

€11,45
€12,72
0
No votes yet
Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβιάδη, τον Φίληβο, τον Θεαίτητο, τον Σοφιστή. τον Φαίδρο, τον Φαίδωνα και τμήματα του Συμποσίου - και ίσως τον Πρωταγόρα, τον Γοργία και τους Νόμους. Από τα υπομνήματα αυτά πολλά δεν σώζονται και άλλα έχουν μερικό ως προς το σχολιαζόμενο σύγγραμμα χαρακτήρα.
Η "Πολιτεία" είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς για το πλατωνικό έργο. Σύμφωνα με τους καθορισμούς του υποτίτλου της, το αντικείμενο της είναι "περί δικαίου" και προσδιορίζεται ως διάλογος "πολιτικός" (ζητήματα για τα οποία ο Πρόκλος έχει να σημειώσει πολλά στο Υπόμνημα του). Πρόκειται ίσως για την καθολικότερη σύλληψη της διάνοιας του φιλοσόφου, όπου εκτίθενται οι υψηλές ιδέες του σε μιαν ευρύτατη θεματολογική έκταση, αλλά κυρίως πάνω σε ζητήματα ηθικής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πολιτεία λαμβάνεται ως ο δασικός γνώμονας προκειμένου για τις αρχές της πλατωνικής ηθικής, όπως ακριβώς χρησιμεύει ο Τίμαιος για τη φυσική και ο Παρμενίδης για τη διαλεκτική. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)

ISBN:
9789603526957
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Φιλολογική Ομάδα Κάκτου
Μέγεθος: 
21x13
Σελίδες: 
252
Έτος: 
2007
Ο Πρόκλος, από τους τελευταίους μεγάλους διανοητές της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας και του αρχαιοελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού εν γένει, γεννήθηκε το 410 ή 412 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 485 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια ρητορική με δασκάλους του Λεωνά και Ωρίωνα και φιλοσοφία με δασκάλους τους Ολυμπιόδωρο και Ήρωνα. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου υπήρξε μαθητής του Πλούταρχου και του Συνέσιου. Εκεί ήρθε σε επαφή με την αθηναϊκή νεοπλατωνική Ακαδημία, η οποία τον κατέκτησε οριστικά και της οποίας έγινε διευθυντής μετά το θάνατο του δασκάλου του Συριανού. Ζώντας σε μια εποχή συγκρητιστικού χάους, θα συνθέσει σε ένα ενιαίο και πολύπλοκο σύστημα ολόκληρη την προγενέστερή του νεοπλατωνική φιλοσοφική παράδοση, επηρεασμένη από στοιχεία πυθαγορικά, αριστοτελικά και στωικά· στο σύστημά του θα συνωθήσει τον ένα θεό, τη μαγεία και διάφορα όντα δαιμονικού χαρακτήρα, και με αυτή τη μορφή θα το παραδώσει στον σχολαστικό Μεσαίωνα. Το έργο του αποτελεί βασική πηγή για κάθε μελετητή της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά και του ίδιου του Πλάτωνα, του οποίου συχνά προτείνει πρωτότυπες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Κύρια έργα του: σχόλια στους διαλόγους "Αλκιβιάδης Α΄ ", "Παρμενίδης", "Κρατύλος", "Πολιτεία" και "Τίμαιος" του Πλάτωνα, τα θεωρητικά "Στοιχείωσις θεολογική", "Εις την Πλάτωνος θεολογίαν" κ.ά., υπομνήματα σε έργα του Ησίοδου, Ομήρου, Ευκλείδη, Πτολεμαίου, κ.ά.

Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβιάδη, τον Φίληβο, τον Θεαίτητο, τον Σοφιστή. τον Φαίδρο, τον Φαίδωνα και τμήματα του Συμποσίου - και ίσως τον Πρωταγόρα, τον Γοργία και τους Νόμους. Από τα υπομνήματα αυτά πολλά δεν σώζονται και άλλα έχουν μερικό ως προς το σχολιαζόμενο σύγγραμμα χαρακτήρα.
Η "Πολιτεία" είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς για το πλατωνικό έργο. Σύμφωνα με τους καθορισμούς του υποτίτλου της, το αντικείμενο της είναι "περί δικαίου" και προσδιορίζεται ως διάλογος "πολιτικός" (ζητήματα για τα οποία ο Πρόκλος έχει να σημειώσει πολλά στο Υπόμνημα του). Πρόκειται ίσως για την καθολικότερη σύλληψη της διάνοιας του φιλοσόφου, όπου εκτίθενται οι υψηλές ιδέες του σε μιαν ευρύτατη θεματολογική έκταση, αλλά κυρίως πάνω σε ζητήματα ηθικής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πολιτεία λαμβάνεται ως ο δασικός γνώμονας προκειμένου για τις αρχές της πλατωνικής ηθικής, όπως ακριβώς χρησιμεύει ο Τίμαιος για τη φυσική και ο Παρμενίδης για τη διαλεκτική. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)