Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 4. Ν. Ζαχαριάδης: Ο μοιραίος ηγέτης - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789609487702

Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 4. Ν. Ζαχαριάδης: Ο μοιραίος ηγέτης

€1,99
€3,50
0
No votes yet

Ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ στις 28 Φεβρουάριου 1945 ήταν η πρώτη πράξη του δράματος που θα ακολουθούσε. Η "μετά Βάρκιζα" εποχή θα σημάδευε την Ελλάδα γι... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

Ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ στις 28 Φεβρουάριου 1945 ήταν η πρώτη πράξη του δράματος που θα ακολουθούσε. Η "μετά Βάρκιζα" εποχή θα σημάδευε την Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια, αφού αμέσως μετά την παράδοση των όπλων άρχισε το κυνηγητό των αριστερών και ο εξοπλισμός των παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων. Η άφιξη του Νίκου Ζαχαριάδη, του "Μεγάλου Αρχηγού", έβαζε τον θεμέλιο λίθο των εξελίξεων και η τραγική αυτοκτονία του αποκηρυγμένου από το ΚΚΕ Άρη Βελουχιώτη "έδειχνε την πυγμή" του παντοδύναμου γραμματέα. Το όνειρο του Ζαχαριάδη, "η νίκη της λαϊκής δημοκρατίας στην Ελλάδα", σύντομα θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Το λάθος της μη συμμετοχής στις εκλογές του 1945 οδηγούσε πλέον στην εμφύλια σύρραξη και το Λιτόχωρο θα καταλάμβανε ιδιαίτερη θέση στη νεότερη Ιστορία. Το κράτος της δεξιάς ανασυντασσόταν γρήγορα και η αριστερά δημιουργούσε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, οδηγώντας τη σύγκρουση στα άκρα. Μόνο που το διεθνές περιβάλλον είχε μεταβληθεί, οι Άγγλοι εγκατέλειπαν τη χώρα και τη θέση τους έπαιρναν οι Αμερικανοί. Το δόγμα Τρούμαν έμελλε να σημαδέψει τις εξελίξεις και η μόνη που δεν τις έβλεπε, ώστε να τις αναλύσει, ήταν η ηγεσία του ΚΚΕ. Προσανατολισμένη στον ένοπλο αγώνα, έχανε το... δάσος των εξελίξεων.

ISBN:
9789609487702
Μέγεθος: 
22x15
Σελίδες: 
285
Έτος: 
2011
Ο Σόλων Ν. Γρηγοριάδης (1912-1994) γεννήθηκε στην Καστοριά. Αποφοίτησε από τη σχολή Ναυτικών Δοκίμων και ονομάστηκε σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού το 1932. Από το 1935 άρχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα στην εφημερίδα "Έθνος" ως αρθρογράφος, σε θέματα διεθνούς στρατηγικής, πολιτικής και οικονομίας. Διετέλεσε διευθυντής του "Ρίζου της Δευτέρας" (1946-47) και του "Ταχυδρόμου" (1950) και διευθυντής σύνταξης της "Ακροπόλεως " (1950-66). Στη διάρκεια της Κατοχής εργάστηκε στον αντιστασιακό Τύπο, ενώ διετέλεσε επίσης εθνοσύμβουλος στις Κορυσχάδες και διοικητής μοίρας του αντάρτικου Ναυτικού (ΕΛΑΝ). Υπήρξε ο πρώτος 'Ελληνας δημοσιογράφος που καθιέρωσε τα ιστορικά αναγνώσματα στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο (δημοσίευσε πάνω από 200). Πολλά άρθρα του για τη διεθνή στρατηγική και πολιτική δημοσιεύτηκαν σε ξένες μεγάλες εφημερίδες ή αναδημοσιεύτηκαν σε επίσημες στρατιωτικές επιθεωρήσεις του εξωτερικού. Ελαβε μέρος σε πολλές αποστολές, με σημαντικότερες αυτές στην Πολωνία (1939), στην Αίγυπτο (1939), σε Φινλανδία και Γαλλία (1940), στο Βερολίνο (1953), στο Βιετνάμ (1966), στην Πράγα (1968) κ.α. Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται τα εξής βιβλία: "Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974", "Συνοπτική Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, Δεκέμβρης - Εμφύλιος 1944-1949", "Οικονομική Ιστορία Ελλάδας", "Τα Φοβερά Ντοκουμέντα: Δεκέμβριος 1944", "Τα Φοβερά Ντοκουμέντα: Ο εμφύλιος 1946-49", "Τα Φοβερά Ντοκουμέντα: Μετά τον εμφύλιο", κ.ά. Για το δημοσιογραφικό και συγγραφικό του έργο τιμήθηκε με το βραβείο "Αθανάσιος Μπότσης". Διετέλεσε μέλος της 'Ενωσης Συντακτών. Πέθανε στην Αθήνα, το 1994.

Ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ στις 28 Φεβρουάριου 1945 ήταν η πρώτη πράξη του δράματος που θα ακολουθούσε. Η "μετά Βάρκιζα" εποχή θα σημάδευε την Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια, αφού αμέσως μετά την παράδοση των όπλων άρχισε το κυνηγητό των αριστερών και ο εξοπλισμός των παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων. Η άφιξη του Νίκου Ζαχαριάδη, του "Μεγάλου Αρχηγού", έβαζε τον θεμέλιο λίθο των εξελίξεων και η τραγική αυτοκτονία του αποκηρυγμένου από το ΚΚΕ Άρη Βελουχιώτη "έδειχνε την πυγμή" του παντοδύναμου γραμματέα. Το όνειρο του Ζαχαριάδη, "η νίκη της λαϊκής δημοκρατίας στην Ελλάδα", σύντομα θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Το λάθος της μη συμμετοχής στις εκλογές του 1945 οδηγούσε πλέον στην εμφύλια σύρραξη και το Λιτόχωρο θα καταλάμβανε ιδιαίτερη θέση στη νεότερη Ιστορία. Το κράτος της δεξιάς ανασυντασσόταν γρήγορα και η αριστερά δημιουργούσε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, οδηγώντας τη σύγκρουση στα άκρα. Μόνο που το διεθνές περιβάλλον είχε μεταβληθεί, οι Άγγλοι εγκατέλειπαν τη χώρα και τη θέση τους έπαιρναν οι Αμερικανοί. Το δόγμα Τρούμαν έμελλε να σημαδέψει τις εξελίξεις και η μόνη που δεν τις έβλεπε, ώστε να τις αναλύσει, ήταν η ηγεσία του ΚΚΕ. Προσανατολισμένη στον ένοπλο αγώνα, έχανε το... δάσος των εξελίξεων.