Ιστορία της σκηνογραφίας - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789603225843

Ιστορία της σκηνογραφίας

€17,16
€19,07
0
No votes yet
Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Λεπτομέρειες βιβλίου

Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό θέατρο εξετάζεται η αρχιτεκτονική, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της περιόδου, καθώς και η μεταφορά του αρχαίου δράματος στη σύγχρονη σκηνή. Το αρχαίο θέατρο διαδέχεται εκείνο της περιόδου μεταξύ 15ου-19ου αιώνα, ανιχνεύοντας τις σκηνογραφικές πρακτικές του αναγεννησιακού θεάτρου της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας, του Κρητικού Θεάτρου της ώριμης Αναγέννησης, του γαλλικού θεάτρου του Μπαρόκ, αλλά και της θεατρικής σκηνής του Rococo και του Ρομαντισμού. Τέλος, καταλήγει στους σκηνογραφικούς και ενδυματολογικούς προβληματισμούς του 19ου και 20ού αιώνα, μέσα από τα ρεύματα της εποχής και τους θεατρικούς εκπροσώπους τους, έως τη λειτουργία της σκηνογραφίας στη σύγχρονη σκηνή. Διανθισμένη με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και παραδείγματα θεατρικών έργων και παραστάσεων, η Ιστορία της σκηνογραφίας προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της τέχνης της σκηνογραφίας.

ISBN:
9789603225843
Εκδόσεις:
Μέγεθος: 
21x15
Σελίδες: 
272
Ο Φαίδων Πατρικαλάκις γεννήθηκε στη Δράμα. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή Βακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Academie Julian, στην Academie du Feu, με την καθοδήγηση του Jabot, και στην Ecole de Dessin Applique a la Mode Historique. Το Θέατρο Σκιών, ο Θεόφιλος αλλά και οι ανθρώπινες μορφές του Picasso αποτελούν τις αφετηρίες της έντονα χρωματικής ζωγραφικής του. ("Αγαπώ τα χρώματα που 'ναι γευστικά, τους ήχους που με κάνουν να ταξιδεύω, τα όνειρα που με πλημμυρίζουν με υπερβατικούς παλμούς, τα ταξίδια που μου αποκαλύπτουν μουσικούς ρυθμούς και μεταμορφώνουν και μένα σε ρυθμό απεριόριστου χρωματικού αισθησιασμού"). Μέσα από τα στοιχεία λαϊκής αγιογραφίας, ειδωλίων, ξεχωριστών μορφών τέχνης που συνάντησε στα ταξίδια του σε χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής , διαμόρφωσε έναν κόσμο χρωματικής πανδαισίας, που κινείται μεταξύ ονειροπόλησης, παιδικότητας και γαλήνης. Στο έργο του ωστόσο δεν μπορεί να μην αναγνωρισθεί μια μακρά και έντονη μοναχικότητα, ευανάγνωστη ακόμα και στα γλυπτά ή στα κεραμεικά του. ("Ωστόσο στις μορφές μου δεν επιδιώκω το ρεαλισμό, την αληθοφάνεια, αλλά μια ευγλωτία δυναμικών ρυθμών και εντάσεων"). Από το 1960 ασχολήθηκε παράλληλα και με τη σκηνογραφία. Πρώτη του δουλειά τα σκηνικά για τον "Ματωμένο γάμο" στην Alliance Francaise. Στο Παρίσι εργάστηκε από το 1961 μέχρι το 1964 και αργότερα στην Ελλάδα σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν (1967-1973), το ΚΘΒΕ (1970), το Θέατρο Στοά (1971), το Θέατρο Καρέζη-Καζάκου στο "Μεγάλο μας τσίρκο" (1973-1974), το Ανοικτό Θέατρο κ.ά. Παράλληλα με τις εκθέσεις του ζωγραφικής σε Ελλάδα και Ευρώπη, δημοσίευσε μια σειρά βιβλίων για τη ζωγραφική,τη σκηνογραφία, τις ταξιδιωτικές του εμπειρίες -με έντονο το εικαστικό αλλά και το ποιητικό στοιχείο. ("Ταξιδεύοντας ανακαλύπτουμε τη μουσικότητα των τόπων και των χρωμάτων"). Το 2000 παρουσίασε τα ειλατήρια, μια σειρά από πίνακες με λαδοπαστέλ πάνω σε χαρτί για τα οποία είχε γράψει: "Το χαρτί μου δίνει μεγάλη συγκίνηση με τη ζωντάνια και την αμεσότητά του. Κυρίως το χαρτί το αδρό, το τσαλακωμένο σε πολλαπλά αναδιπλώματα και σε αλλεπάλληλα επίπεδα.Το τσαλακωμένο χαρτί αποκτά μια γλυπτική διάσταση, είναι πιο ελαστικό και δραματικό". Έργα του κόσμησαν το 24ο τεύχος του "Μανδραγόρα" (Οκτώβριος 2000) ενώ από τις ομώνυμες εκδόσεις κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Η αρπαγή του βελούδου" (2001).

Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό θέατρο εξετάζεται η αρχιτεκτονική, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της περιόδου, καθώς και η μεταφορά του αρχαίου δράματος στη σύγχρονη σκηνή. Το αρχαίο θέατρο διαδέχεται εκείνο της περιόδου μεταξύ 15ου-19ου αιώνα, ανιχνεύοντας τις σκηνογραφικές πρακτικές του αναγεννησιακού θεάτρου της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας, του Κρητικού Θεάτρου της ώριμης Αναγέννησης, του γαλλικού θεάτρου του Μπαρόκ, αλλά και της θεατρικής σκηνής του Rococo και του Ρομαντισμού. Τέλος, καταλήγει στους σκηνογραφικούς και ενδυματολογικούς προβληματισμούς του 19ου και 20ού αιώνα, μέσα από τα ρεύματα της εποχής και τους θεατρικούς εκπροσώπους τους, έως τη λειτουργία της σκηνογραφίας στη σύγχρονη σκηνή. Διανθισμένη με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και παραδείγματα θεατρικών έργων και παραστάσεων, η Ιστορία της σκηνογραφίας προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της τέχνης της σκηνογραφίας.