Φιλοσοφία της τέχνης και αναγέννηση

Σκοπός της παρούσας μελέτης με τίτλο "Φιλοσοφία της τέχνης και Αναγέννηση: Ιδέες, συμβολισμοί και εικόνες", είναι η διερεύνηση των νημάτων που συνδέουν τη φιλοσοφία και την τέχνη, μέσω των εικόνων και των συμβολισμών, κατά την εποχή της Αναγέννησης. Προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός, αρχικά δίνονται κάποια γενικά εισαγωγικά στοιχεία που αφορούν στα χαρακτηριστικά της εποχής της Αναγέννησης, κυρίως ο ανθρωποκεντρικός της χαρακτήρας και το έντονο ενδιαφέρον για τη μελέτη της φύσης. Την εποχή αυτή δίνεται καινούρια πνοή στα περισσότερα φιλοσοφικά συστήματα -προσωκρατικό, πλατωνικό, αριστοτελικό, στωικό και επικούρειο. Κυρίως όμως η διανόηση του Πλάτωνος αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος. Ο πλατωνισμός ή καλύτερα ο νεοπλατωνισμός που είχε την έδρα του στην Ακαδημία της Φλωρεντίας επηρέασε τους σημαντικότερους διανοητές της εποχής, όπως τον Pico della Mirandola και τον Giordano Bruno, η φιλοσοφική διανόηση των οποίων αναλύεται στη συνέχεια της μελέτης. Πιο συγκεκριμένα αναδεικνύονται οι αντιλήψεις τους για τον άνθρωπο και τον κόσμο, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην Τέχνη της Μνήμης του Giordano Bruno, που βασίζεται σε εικόνες και σύμβολα.
Στο πλαίσιο αυτό γίνεται αναφορά στην "Πολιτεία του Ήλιου" του Tommaso Campanella, η οποία λειτουργεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα μνημοτεχνικής που συνδυάζει αρμονικά την αρχιτεκτονική δομή της πόλης με τη συμβολική σκέψη. Εν συνεχεία εξετάζεται πώς τα χαρακτηριστικά της εποχής της Αναγέννησης αποτυπώθηκαν στην τέχνη και ιδιαίτερα στη ζωγραφική και πώς μέσω της εικόνας ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στην Ιδέα, σύμφωνα με την νεοπλατωνική αντίληψη. Για τον σκοπό αυτό, η εργασία επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα έργα τριών Ιταλών ζωγράφων της Αναγέννησης, του Sandro Boticelli, του Tiziano Vecellio και του Paolo Veroneze, τα οποία συνιστούν αλληγορίες. Έτσι, μελετώνται οι συνθέσεις "Άνοιξη", "Γέννηση της Αφροδίτης" και "Συκοφαντία" του Botticelli, "Ιερός και Βέβηλος Έρωτας", "Αλληγορία της Φρόνησης" και "Θάνατος του Ακταίωνος" του Tiziano και δύο αλληγορίες του Veroneze, "Η Αλληγορία της Δύναμης και της Σοφίας" και "Η Αλληγορία της Αρετής και της Κακίας"