Απαιτείται πολύς χρόνος για να γίνεις νέος - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789605474188

Απαιτείται πολύς χρόνος για να γίνεις νέος

€12,51
€13,90
0
No votes yet

Κάθε φορά που ευχόμαστε σε κάποιον «Χρόνια Πολλά», εννοούμε να μπορέσει να μεγαλώσει όσο γίνεται περισσότερο. Κι όμως κάνουμε τα πάντα, όταν αυτό σ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

Κάθε φορά που ευχόμαστε σε κάποιον «Χρόνια Πολλά», εννοούμε να μπορέσει να μεγαλώσει όσο γίνεται περισσότερο. Κι όμως κάνουμε τα πάντα, όταν αυτό συμβαίνει, για να το κρύψουμε. Δεν το κατάλαβα ποτέ. Εκπαιδευόμαστε από μικρά παιδιά να είμαστε οι πρώτοι που θα κάνουμε κάτι. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα πως το σημαντικό είναι να είσαι ο τελευταίος που κάνει κάτι. Εννοώ, σε χρονική σειρά. Εννοώ, τη στιγμή που εσύ θα είσαι έτοιμος, ανεξάρτητα από την ηλικία σου, να ζήσεις ό,τι κι αν είναι αυτό που μπορεί να γεμίσει την ψυχή σου και να σε κάνει πάλι να ονειρευτείς, να επιθυμήσεις, να βάλεις στόχους, να κρατήσεις τον εαυτό σου σε τέτοιο επίπεδο, διανοητικό, ψυχικό, σωματικό, ώστε να μπορείς να τον βλέπεις μέσα σε αυτά τα όνειρα. Άλλωστε, στα είκοσι πέντε μας όλοι έχουμε κάποιο ταλέντο. Το δύσκολο είναι αυτό το ταλέντο να το έχουμε στα πενήντα, στα εξήντα, στα ογδόντα πέντε, και, γιατί όχι, στα εκατό. Και μεγαλύτερο ταλέντο απ’ το να ζούμε και να εξελισσόμαστε δεν υπάρχει. 

ISBN:
9789605474188
Εκδόσεις:
Σελίδες: 
264
Έτος: 
2022
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε το Μάιο του 1985 στη Βέροια και μεγάλωσε με τη μητέρα και τα αδέλφια του. Από τα δεκαπέντε χρόνια του εργάσθηκε σε πολλές δουλειές και μόλις τελείωσε το λύκειο πήγε στη Φλώρινα για να σπουδάσει σε ΤΕΙ φυτικής παραγωγής. Στα 22 του πήγε στην Πάτρα και παρακολούθησε σεμινάρια ποίησης που διοργάνωσε το πανεπιστήμιο Πατρών και το Συμπόσιο Ποίησης. Γράφει από τα δεκαεπτά του χρόνια πεζό και ποίηση και ασχολείται με εθελοντισμό στην Πρωτοβουλία για το Παιδί. Μένει πλέον στη Βέροια.

Κάθε φορά που ευχόμαστε σε κάποιον «Χρόνια Πολλά», εννοούμε να μπορέσει να μεγαλώσει όσο γίνεται περισσότερο. Κι όμως κάνουμε τα πάντα, όταν αυτό συμβαίνει, για να το κρύψουμε. Δεν το κατάλαβα ποτέ. Εκπαιδευόμαστε από μικρά παιδιά να είμαστε οι πρώτοι που θα κάνουμε κάτι. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα πως το σημαντικό είναι να είσαι ο τελευταίος που κάνει κάτι. Εννοώ, σε χρονική σειρά. Εννοώ, τη στιγμή που εσύ θα είσαι έτοιμος, ανεξάρτητα από την ηλικία σου, να ζήσεις ό,τι κι αν είναι αυτό που μπορεί να γεμίσει την ψυχή σου και να σε κάνει πάλι να ονειρευτείς, να επιθυμήσεις, να βάλεις στόχους, να κρατήσεις τον εαυτό σου σε τέτοιο επίπεδο, διανοητικό, ψυχικό, σωματικό, ώστε να μπορείς να τον βλέπεις μέσα σε αυτά τα όνειρα. Άλλωστε, στα είκοσι πέντε μας όλοι έχουμε κάποιο ταλέντο. Το δύσκολο είναι αυτό το ταλέντο να το έχουμε στα πενήντα, στα εξήντα, στα ογδόντα πέντε, και, γιατί όχι, στα εκατό. Και μεγαλύτερο ταλέντο απ’ το να ζούμε και να εξελισσόμαστε δεν υπάρχει.