Έλληνες ηθοποιοί
Λεπτομέρειες βιβλίου
Συνεχίζοντας τη θεατρολογική μου έρευνα "Έλληνες ηθοποιοί", που κυκλοφόρησε σε τρεις τόμους πριν από δέκα περίπου χρόνια, αποφάσισα να τη συμπληρώσω με τους ηθοποιούς που γεννήθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του '40, γεννημένους δηλαδή από το 1941 μέχρι και το 1950.
Το εγχείρημα ήταν αρκετά δύσκολο δεδομένου του πλήθους των ηθοποιών που ανήκουν σε αυτήν την περίοδο (πάνω από πεντακόσιοι πενήντα). Σε ένα αρκετά σοβαρό ποσοστό έχουν φύγει δυστυχώς από τη ζωή και ένα άλλο μεγάλο ποσοστό "εξαφανίστηκε" πριν από πολλά χρόνια, επηρεασμένο από τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε, εγκαταλείποντας πρόωρα την τέχνη του ηθοποιού. Οφείλω να διευκρινίσω ότι μερικοί από αυτούς δεν καταγράφηκαν στην έρευνά μου, γιατί η εργασία τους στο θέατρο υπήρξε ελάχιστη, λιγότερο από τρεις ή τέσσερις παραστάσεις. Πολλούς τους καταχώρισα στο ειδικό κεφάλαιο του μητρώου, με απλή αναφορά του ονόματος και της ημερομηνίας εγγραφής τους στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. [...]
Διευκρινίζω, τελικά, ότι η όποια επιτυχία της τωρινής μου εργασίας οφείλεται στο Θεατρικό Μουσείο, όπως ανέφερα πιο κάτω, στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών με τις πολύτιμες πληροφορίες του, και στην προθυμία πολλών συναδέλφων να προσφέρουν οι ίδιοι τα απαραίτητα στοιχεία. Οφείλεται ακόμα στο προσωπικό μου ενδιαφέρον και τον σεβασμό προς τους συναδέλφους μου -από τους άγνωστους μέχρι τους πρωταγωνιστές- γιατί γνωρίζω εκ πείρας την κοπιαστική και οδυνηρή πορεία των ηθοποιών προς την καλλιτεχνική τους καθιέρωση, καθώς και στη βαθύτερη αγάπη μου στο ελληνικό θέατρο και στην έρευνα της ιστορικής του εξέλιξης. [...]
(Θόδωρος Έξαρχος, από την εισαγωγή του πρώτου τόμου)
Συνεχίζοντας τη θεατρολογική μου έρευνα "Έλληνες ηθοποιοί", που κυκλοφόρησε σε τρεις τόμους πριν από δέκα περίπου χρόνια, αποφάσισα να τη συμπληρώσω με τους ηθοποιούς που γεννήθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του '40, γεννημένους δηλαδή από το 1941 μέχρι και το 1950.
Το εγχείρημα ήταν αρκετά δύσκολο δεδομένου του πλήθους των ηθοποιών που ανήκουν σε αυτήν την περίοδο (πάνω από πεντακόσιοι πενήντα). Σε ένα αρκετά σοβαρό ποσοστό έχουν φύγει δυστυχώς από τη ζωή και ένα άλλο μεγάλο ποσοστό "εξαφανίστηκε" πριν από πολλά χρόνια, επηρεασμένο από τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε, εγκαταλείποντας πρόωρα την τέχνη του ηθοποιού. Οφείλω να διευκρινίσω ότι μερικοί από αυτούς δεν καταγράφηκαν στην έρευνά μου, γιατί η εργασία τους στο θέατρο υπήρξε ελάχιστη, λιγότερο από τρεις ή τέσσερις παραστάσεις. Πολλούς τους καταχώρισα στο ειδικό κεφάλαιο του μητρώου, με απλή αναφορά του ονόματος και της ημερομηνίας εγγραφής τους στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. [...]
Διευκρινίζω, τελικά, ότι η όποια επιτυχία της τωρινής μου εργασίας οφείλεται στο Θεατρικό Μουσείο, όπως ανέφερα πιο κάτω, στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών με τις πολύτιμες πληροφορίες του, και στην προθυμία πολλών συναδέλφων να προσφέρουν οι ίδιοι τα απαραίτητα στοιχεία. Οφείλεται ακόμα στο προσωπικό μου ενδιαφέρον και τον σεβασμό προς τους συναδέλφους μου -από τους άγνωστους μέχρι τους πρωταγωνιστές- γιατί γνωρίζω εκ πείρας την κοπιαστική και οδυνηρή πορεία των ηθοποιών προς την καλλιτεχνική τους καθιέρωση, καθώς και στη βαθύτερη αγάπη μου στο ελληνικό θέατρο και στην έρευνα της ιστορικής του εξέλιξης. [...]
(Θόδωρος Έξαρχος, από την εισαγωγή του πρώτου τόμου)