Έλλη Λαμπέτη

Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας των πολιτιστικών μας πραγμάτων για μισό αιώνα περίπου, ο Φ. Ηλιάδης (Μυτιλήνη, 1928), προσωπικός φίλος των πρωταγωνιστικών και μη στελεχών της σκηνής, της οθόνης και των Γραμμάτων, με τεράστιο αρχείο ιδιογράφων, φωτογραφιών κ.λπ, έχει αφοσιωθεί στην καταγραφή του πολιτιστικού χρονικού της χώρας μας. Άρχισε τη δημοσιογραφική του πορεία πολύ νωρίς. ­15 χρονών έχει εκδώσει το πρώτο του βιβλίο ­ και κατόπιν έδωσε δυο ανθολογίες ποίησης (Παγκόσμια και Ελληνική), το ιστορικό χρονικό "Ελληνικός Κινηματογράφος 1906-1960", τις μονογραφίες "Μαρίκα Κοτοπούλη" και "Ο Τσαρούχης μου είπε". Διατέλεσε διευθυντής στα περιοδικά "Ποιητική Τέχνη", "Γράμματα" και "Ελληνικό Θέατρο" (έκδοση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών). Έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή, τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία στο ραδιόφωνο, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Η ταινία του "Νεκρή Πολιτεία" (1925) ήταν μια από τις πρώτες επίσημες συμμετοχές της Ελλάδας στο Φεστιβάλ των Καννών. Έχει διευθύνει τα θέατρα "Κοτοπούλη-Ρεξ" (θίασος Ντ. Ηλιόπουλου), "Διονύσια" (θίασος Έ. Λαμπέτη, "Λεωφορείο ο Πόθος") και "Βεάκη" ("Προσκήνιο", Αλ.Σολομός).