Συνομιλίες για το αύριο - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
SKU:
9789603758495

Συνομιλίες για το αύριο

€23,73
€26,37
0
No votes yet
"Από τι θα αποτελείται το αύριο;" ρωτά ο Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας φιλόσοφος και μία ιστορικός απαντούν στη διάρκεια ενός πυκνού και απαιτητικού διαλόγου. Γι... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αποστολή σε 48 ώρες

Λεπτομέρειες βιβλίου

"Από τι θα αποτελείται το αύριο;" ρωτά ο Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας φιλόσοφος και μία ιστορικός απαντούν στη διάρκεια ενός πυκνού και απαιτητικού διαλόγου. Γιατί αποφάσισαν να γράψουν από κοινού τούτο το βιβλίο; Λόγω μιας μακράς φιλίας, εν ονόματι μιας κοινής ιστορίας, δυνάμει της ποιότητας μιας αδιάκοπης συνομιλίας που άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν η νεαρή φοιτήτρια ανακάλυψε πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο -μεγαλύτερός της κατά 15 χρόνια- στοχαστής που αφύπνιζε, μαζί με άλλους, το κριτικό πνεύμα μιας ολόκληρης γενιάς.
Εάν οι οπτικές γωνίες διαφέρουν, η διανοητική κληρονομιά είναι κοινή. Αυτήν ακριβώς την κληρονομιά επιχειρούν να καταγράψουν, προτού περάσουν στις κρίσιμες διακυβεύσεις του καιρού μας: Πώς να σκεφτούμε τη διαφορά μέσα στην οικουμενικότητα; Η οικογένεια θα συνεχίσει να υπάρχει; Η ελευθερία του ανθρώπου θα περιοριστεί στη δυνατότητα κατανόησης των εξαναγκασμών που ασκούνται πάνω του ή η επιθυμία και το απρόβλεπτο θα παίζουν πάντα το ρόλο τους; Τι μπορούμε να αντιληφθούμε από την οδύνη των ζώων; Η αποτυχία του κομουνισμού σηματοδοτεί το τέλος της επανάστασης; Είναι δυνατό να καταργήσουμε διά παντός τη θανατική ποινή; Ποιες θα είναι αύριο οι νέες μορφές αντισημιτισμού και πώς μπορούμε να τις αποκρούσουμε; Το βιβλίο ολοκληρώνεται με ένα εγκώμιο στην ψυχανάλυση, η οποία αποτελεί κοινή αναφορά σε όλη τη διάρκεια αυτού του διαλόγου.

ISBN:
9789603758495
Εκδόσεις:
Συγγραφέας:
Εικονογράφος: 
Τάσος Μπέτζελος
Μέγεθος: 
21x14
Σελίδες: 
450
Έτος: 
2005
O Jacques Derrida γεννήθηκε το 1930 στην Αλγερία. Από το 1960 δίδαξε φιλοσοφία στη Σορβόννη, από το 1965 στην Ecole Normale Superieure και από το 1983 στην Ecole des Hautes Etudes. Οι ιδέες του Ντεριντά απέσπασαν την προσοχή του κοινού για πρώτη φορά, όταν το 1965 δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα του σε παρισινό έντυπο με τίτλο "Critique", όπου ανέπτυσσε τη θεωρία του για τη φύση της γραφής και τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για το πρώτο και διασημότερο βιβλίο του με τίτλο "Περί Γραμματολογίας" που εκδόθηκε το 1967. Το ίδιο διάστημα αρθρογραφούσε και στο γαλλικό αριστερό έντυπο "Tel Quel". Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄70 "μοιράστηκε" μεταξύ Παρισιού και Νέας Υόρκης. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Τζον Χόπκινς, του Γέιλ και της Καλιφόρνια. Η απονομή τιμητικού διπλώματος στον Ντεριντά το 1992 από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ηταν τέτοια η διαμάχη που οι καθηγητές αναγκάστηκαν να θέσουν το ζήτημα σε ψηφοφορία. Ο Ντεριντά έγινε γνωστός αλλά και δέχθηκε επικρίσεις κυρίως για την ανάπτυξη, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, μιας άλλης προσέγγισης των φιλοσοφικών κειμένων. Η λεγόμενη θεωρία της "αποδόμησης", η οποία επικεντρώνεται στην ασάφεια και στην αντίφαση στο νόημα. Ο Ντεριντά φθάνει στο συμπέρασμα ότι τα γραπτά κείμενα αντιφάσκουν μεταξύ τους και πως η αποδόμηση αντιστέκεται στην τυραννία της εύκολης απάντησης. Είχε μετάσχει σε εκστρατείες για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών στη Γαλλία, είχε διαδηλώσει κατά του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και υπέρ των αντιφρονούντων στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία. Κυριότερα έργα του: "L' Ecriture et la Difference" (1967), "La Voix et le Phenomene" (1967), "La Dissemination" (1972), "Positions" (1972), "L' Archeologie du Frivole" (1973). Πέθανε μετά από μάχη με τον καρκίνο (που είχε διαγνωστεί ένα χρόνο πριν), στις 9 Οκτωβρίου του 2004, στα 74 του, σε νοσοκομείο του Παρισιού.

"Από τι θα αποτελείται το αύριο;" ρωτά ο Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας φιλόσοφος και μία ιστορικός απαντούν στη διάρκεια ενός πυκνού και απαιτητικού διαλόγου. Γιατί αποφάσισαν να γράψουν από κοινού τούτο το βιβλίο; Λόγω μιας μακράς φιλίας, εν ονόματι μιας κοινής ιστορίας, δυνάμει της ποιότητας μιας αδιάκοπης συνομιλίας που άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν η νεαρή φοιτήτρια ανακάλυψε πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο -μεγαλύτερός της κατά 15 χρόνια- στοχαστής που αφύπνιζε, μαζί με άλλους, το κριτικό πνεύμα μιας ολόκληρης γενιάς.
Εάν οι οπτικές γωνίες διαφέρουν, η διανοητική κληρονομιά είναι κοινή. Αυτήν ακριβώς την κληρονομιά επιχειρούν να καταγράψουν, προτού περάσουν στις κρίσιμες διακυβεύσεις του καιρού μας: Πώς να σκεφτούμε τη διαφορά μέσα στην οικουμενικότητα; Η οικογένεια θα συνεχίσει να υπάρχει; Η ελευθερία του ανθρώπου θα περιοριστεί στη δυνατότητα κατανόησης των εξαναγκασμών που ασκούνται πάνω του ή η επιθυμία και το απρόβλεπτο θα παίζουν πάντα το ρόλο τους; Τι μπορούμε να αντιληφθούμε από την οδύνη των ζώων; Η αποτυχία του κομουνισμού σηματοδοτεί το τέλος της επανάστασης; Είναι δυνατό να καταργήσουμε διά παντός τη θανατική ποινή; Ποιες θα είναι αύριο οι νέες μορφές αντισημιτισμού και πώς μπορούμε να τις αποκρούσουμε; Το βιβλίο ολοκληρώνεται με ένα εγκώμιο στην ψυχανάλυση, η οποία αποτελεί κοινή αναφορά σε όλη τη διάρκεια αυτού του διαλόγου.