Συγγραφέας του μήνα: Ξένια Καλογεροπούλου - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
01-03-2017

Συγγραφέας του μήνα: Ξένια Καλογεροπούλου

Η Ξένια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA) του Λονδίνου. Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερα από 50 θεατρικά έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, καθώς και σε 40 ελληνικές και ξένες ταινίες.
Από το 1972 ασχολείται συστηματικά με το θέατρο για παιδιά. Το 1984 εγκαταστάθηκε στο δικό της θέατρο, την Πόρτα. Έχει ιδρύσει επίσης το Θεατρικό Εργαστήρι Ξένιας Καλογεροπούλου, που ασχολείται με το εκπαιδευτικό θέατρο και στο οποίο φοιτούν παιδιά κάθε ηλικίας καθώς και εκπαιδευτικοί.
Η Ξένια Καλογεροπούλου έχει μεταφράσει 28 θεατρικά έργα και έχει γράψει έργα για παιδιά: Οδυσσεβάχ, Ελίζα, Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Οικογένεια Νώε, Ο Ελαφοβασιλιάς, Η κοιμωμένη ξύπνησε, Παραμυθissimo, Ο τυχερός στρατιώτης (τα έξι τελευταία σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλο) και το Σκλαβί, που τον Νοέμβριο του 2001 απέσπασε το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Την ίδια χρονιά τιμήθηκε επίσης με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη.
Το 2015 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Γράμμα στον Κωστή από τις εκδόσεις Πατάκη και το 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μάρτης το βιβλίο Παραμύθια με την Ξένια, τέσσερις ιστορίες εμπνευσμένες από την παγκόσμια προφορική παράδοση.

Αυτήν τη χρονική περίοδο, τι διαβάζετε; Ένα βιβλίο τη φορά ή και περισσότερα;
Εχω αρκετά βιβλία στο tablet μου και πάω από το ένα στο άλλο. Δυο από αυτά είναι Ο πόλεμος του Μπάϊρον του Ρόντερικ Μπίτον και η Κωνσταντινούπολη του Αλέξανδρου Μασαβέτα.

Η σχέση σας με το βιβλίο πότε ξεκίνησε; Ένα αγαπημένο βιβλίο από το παρελθόν;
Η σχέση μου με τα βιβλία άρχισε πολύ νωρίς. Είχα μια γαλλίδα δασκάλα που μου έμαθε να διαβάζω στα γαλλικά πριν ακόμη πάω σχολείο. Όταν πήγα σχολείο είχα ήδη διαβάσει αρκετά βιβλία αλλά όλα στα γαλλικά.
Ήμουν κάπου εννιά χρονών όταν διάβασα τη Μαντάμ Μποβαρύ. Με συγκινούσε τρομερά και το διάβασα πολλές φορές. Ξαναδιάβασα το βιβλίο τώρα τελευταία, το θαύμασα άλλη μια φορά, αλλά απόρησα. Αποκλείεται να ξαναδιάβαζα τότε όλες τις υπέροχες αλλά ατέλειωτες περιγραφές του Φλομπέρ. Υποθέτω ότι θα τις πηδούσα και θα πήγαινα παρακάτω.

Υπάρχει ένα βιβλίο - σταθμός για εσάς που διαβάσατε και αν ναι, θα το προτείνατε σε άλλους;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο βιβλίο - σταθμό. Υπάρχουν όμως βιβλία που ξαναδιαβάζω ευχαρίστως και που προτείνω συχνά. Παράδειγμα: τα αυτοβιογραφικά βιβλία του Ελίας Κανέτι (Η γλώσσα που δεν κόπηκε, Ο πυρσός στο αυτί).

Έχετε μια αξέχαστη στιγμή, ιστορία, περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα βιβλίο, για να αφηγηθείτε;
Εγώ όχι, αλλά ο άντρας μου, ο Κωστής Σκαλιόρας, μου είχε διηγηθεί μια ιστορία  που μου άρεσε πολύ.
Ταξίδευε με ένα τρένο κι έβλεπε, καθισμένο απέναντί του, έναν νεαρό που διάβαζε ένα βιβλίο του Αντρέ Ζιντ. Σε μια στιγμή είδε με φρίκη τον νεαρό αναγνώστη να  σκίζει το βιβλίο στα δύο. Αλλά αμέσως μετά είδε ότι ο νεαρός έδωσε το μισό βιβλίο στην κοπέλα που καθόταν δίπλα του για να το διαβάζει κι εκείνη. Νομίζω πως αν ο συγγραφέας ήταν παρών θα ενθουσιαζόταν.

Γράφετε κάτι νέο αυτήν την περίοδο ή σκέφτεστε να γράψετε κάτι; Αν ναι, ποιο είναι το κεντρικό του θέμα;
Φέτος ασχολήθηκα πολύ με παρουσιάσεις βιβλίων μου. Το αυτοβιογραφικό μου  Γράμμα στον Κωστή (που  έχει κάνει δέκα εκδόσεις), τα Παραμύθια με την Ξένια και το Αγόρι με τη βαλίτσα.
Πρώτη φορά κάνω κάτι τέτοιο. Ταξίδεψα σε αρκετές πόλεις και ήταν ευχάριστο, αλλά κάποιες φορές και λίγο κουραστικό.
Την άνοιξη  θα βγει στις εκδόσεις Πατάκη ένα βιβλίο που λέγεται  Ιστορίες στο τάκατάκα.  O συγγραφέας είναι Γάλλος και λέγεται Bernard Friot. Εγώ έχω κάνει τη μετάφραση, αλλά μου αρέσει  τόσο πολύ που νιώθω σαν να το έχω γράψει. Το φθινόπωρο θα βγει από τις εκδόσεις Μάρτης ένα καινούργιο  Παραμύθια με την Ξένια (λίγο φοβιστικά). Αυτά προς το παρόν.