Η συγγραφέας Ειρήνη Δερμιτζάκη στις {σελίδες} - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
06-03-2017

Η συγγραφέας Ειρήνη Δερμιτζάκη στις {σελίδες}

Πολυσχιδής προσωπικότητα, δημιουργική, ανεξάντλητη. Με λίγα λόγια Ειρήνη Δερμιτζάκη. Μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου, η συγγραφέας βρίσκει τον χρόνο και απαντά στις ερωτήσεις μας.

Πείτε μας για τη ζωή σας ανάμεσα σε δύο πατρίδες και πώς αυτό μπορεί να επηρεάζει ή όχι τη γραφή σας;

Αν με ρωτούσατε πριν λίγα χρόνια θα σας έλεγα πως αυτός που φεύγει από μια πατρίδα για μιαν άλλη χάνεται τελικά ανάμεσα στις δυο. Σήμερα πιστεύω πως απλά δεν ανήκεις πια πουθενά. Είναι κι αυτό μια μορφή ελευθερίας. Όσο για το γράψιμο,  θα έλεγα πως η ζωή και τα βιώματα στο Λονδίνο με έκαναν να εστιάσω σε αυτό. Παρόλα αυτά έγραφα και γράφω κυρίως για την Ελλάδα. Για ήρωες που ζουν εκεί. Είναι ο τρόπος μου να αποφεύγω την πραγματικότητα που ζω και να συνδέομαι με το παρελθόν. Με λίγα λόγια το γράψιμο για εμένα είναι σαν να κοιτώ σε ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες.

Το βιβλίο σας, η συλλογή διηγημάτων Αυτό που δεν γνωρίζω ακόμα πραγματεύεται θέματα που έχουν κοινό παρονομαστή τη βία. Οι λόγοι που σας έκαναν να αναπτύξετε αυτό το θέμα;

Η βία μπήκε στα διηγήματα όπως μπαίνει και στη ζωή μας. Ξαφνικά. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν είχα σκοπό ούτε για τη βία να γράψω, ούτε να δημιουργήσω συλλογή με διηγήματα. Και τα δυο τυχαία προέκυψαν. Γράφω γιατί θέλω να καταλάβω, να ερευνήσω. Να κατανοήσω εμένα, τους γύρω μου και τον κόσμο που ζω. Αυτοί είναι και οι λόγοι που ασχολήθηκα με αυτό το θέμα. Δεν την καταλαβαίνω τη βία. Έχω γίνει μάρτυρας της, στη ζωή μου, στις εφημερίδες, στην τέχνη αλλά δεν μπορώ να χωνέψω ότι υπάρχει.  

Σύγχρονο θέμα ή διαχρονικό η βία; Η εποχή μας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι πολιτικές και οικονομικές αλλαγές υποθάλπουν, ενισχύουν ή κατευνάζουν αυτή τη συμπεριφορά;

Διαχρονικό θέμα είναι. Πάει πακέτο με τον άνθρωπο και βέβαια αλλάζει συνεχώς μορφή. Είναι σαν τον ιό της γρίπης που κάθε χρονιά μεταλλάσσεται κι έτσι βγάζουν άλλα εμβόλια. Παλιά βία ήταν το να δέρνεις τη γυναίκα σου ή η γυναίκα τα παιδιά της, ή ο δάσκαλος τους μαθητές. Σήμερα θεωρητικά αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι επιτρεπτές αλλά η βία είναι ακόμα εδώ. Καμιά φορά πιο άγρια. Δεν είμαι κοινωνική λειτουργός για να εξηγήσω τα στοιχεία που την τρέφουν ή την ενισχύουν. Νομίζω πως η βία είναι μια μορφή λανθάνουσας επικοινωνίας.

Οι δικές σας προτάσεις για τη «μη βία» κατά την εποχή που διανύουμε και κάτω από τις συνθήκες που ζούμε;

Δεν υπάρχει συνταγή. Ίσως η επαφή με τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας να είναι μια λύση.

Συγγραφικά ή άλλα σχέδια για το μέλλον; Θα μας αποκαλύψετε κάτι;

Προσπαθώ να διορθώσω το μυθιστόρημα μου Γεννημένος Λούζερ. Είμαι λίγο πριν το τέλος με αυτό. Ταυτόχρονα τελειώνω και το μεταπτυχιακό μου στη Δημιουργική γραφή. Θα κατέβω Ελλάδα για τις παρουσιάσεις του βιβλίου. Η πρώτη μάλιστα είναι σύντομα και είμαι πολύ χαρούμενη που θα γίνει στη Σητεία την πόλη της καταγωγής μου. Άλλα σχέδια δεν έχω για την ώρα. Οι ιδέες για το γράψιμο έρχονται από το πουθενά. Αν μείνουν πολύ καιρό στο κεφάλι μου τελικά μουχλιάζουν και δεν κάνω τίποτα μαζί τους.

Πού θα μπορούσαμε να σας βρούμε;

Συνήθως Σάββατο και Κυριακή νωρίς το πρωί σε κάποιο καφέ στο Ντάλστον στο ανατολικό Λονδίνο. Στα τραπεζάκια έξω για να μπορώ να καπνίζω, βρέξει χιονίσει, με το λάπτοπ μου να γράφω. ‘Η σε κάποιες από τις παραστάσεις που φτιάχνουμε με τη Μάιρα Στεργίου και τη Θεατρική μας εταιρεία Vertebra. Ειδάλλως “διανυκτερεύω” στο Facebook.

Βιογραφικό

Η Ειρήνη Δερμιτζάκη γεννήθηκε το 1982 στη Σητεία. Σπούδασε βιομηχανικό σχέδιο και θέατρο στην Ελλάδα, και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Γράφει σε διάφορα ιστολόγια και περιοδικά λογοτεχνίας. Έχει επίσης γράψει διάφορα κείμενα για το ραδιόφωνο, για comics, θεατρικά κείμενα και σενάρια για ταινίες μικρού μήκους. Έχει κερδίσει τρία βραβεία διηγήματος. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.