Η Μαριαλένα Σεμιτέκολου και το βιβλίο της "Οι Κυριακές, το καλοκαίρι", από τις εκδόσεις Ίκαρος - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
27-06-2018

Η Μαριαλένα Σεμιτέκολου και το βιβλίο της "Οι Κυριακές, το καλοκαίρι", από τις εκδόσεις Ίκαρος

H Μαριαλένα Σεμιτέκολου γεννήθηκε το 1973 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης από όπου απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα στη συναισθηματική ανάπτυξη των πρώτων βρεφικών χρόνων. Έχει διδάξει μαθήματα Ψυχολογίας και Ποιοτικής Μεθοδολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα έχει δουλέψει ως ψυχολόγος-ερευνήτρια σε προγράμματα που αφορούν την ενδυνάμωση κοινωνικά ευπαθών ομάδων. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ψυχολόγος. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.

Δυναμικό το ντεμπούτο σας με το βιβλίο σας «Οι Κυριακές, το καλοκαίρι», ένα βιβλίο πολύ εκφραστικό με μια ηρωίδα που μας παρασύρει μέσα στη βαριά της απραξία. Μιλήστε μας για την επιλογή σας να παρουσιάσετε τη Μαρίνα, την πρωταγωνίστρια του βιβλίου σας, μέσα στην καλοκαιρινή ατμόσφαιρα μιας πόλης.
Το καλοκαίρι δεν είναι μια "εύκολη" εποχή. Το επέλεξα για τη Μαρίνα ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Είναι η εποχή όπου οι άνθρωποι -ανήλικοι και ενήλικοι- μεγαλώνουμε. Το μεγάλωμά μας δεν έχει μόνο χαρές, έχει πόνο και ματαιώσεις. Με μια περίεργη αντίφαση, όμως, ο χρόνος του καλοκαιριού -που μας μεγαλώνει- μοιάζει να αναστέλλεται, δε σου κάνει το χατίρι: αργεί να βραδιάσει, οι μέρες διαρκούν περισσότερο, κι έχει κανείς την αίσθηση ότι     η βραδύτητα του καλοκαιρινού χρόνου σού ζητάει συνέχεια κάτι. Αυτή, λοιπόν, η αντίφαση του ταυτόχρονου μεγαλώματος και της αναστολής του ήταν μάλλον που με οδήγησαν στο καλοκαίρι. Και μάλιστα ένα αστικό καλοκαίρι που επιτείνει την παραπάνω αίσθηση και της δίνει την εικόνα μιας παρατεταμένης παύσης, αντί να την εμπλουτίζει, πράγμα που θα συνέβαινε σε ένα τοπίο της φύσης, λουσμένο στο καλοκαιρινό φως.

Δεν έχουμε ένα σύνηθες χάπι εντ στο βιβλίο σας, ποια ήταν η πρόθεσή σας όταν ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας «Οι Κυριακές, το καλοκαίρι»;
Γνώριζα την τελευταία φράση του βιβλίου κι ήμουν απολύτως προσανατολισμένη σε αυτήν, πολύ πριν γράψω όσα προηγούνται. Επομένως, ίσως είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε από το τέλος προς την αρχή κι όχι το αντίστροφο. Από την άλλη, δε γνωρίζω πόσο συνήθη είναι τα χάπι εντς, πόσο διαρκούν, πώς ορίζονται ή τι σημαίνουν τελικά... Στην περίπτωση, ας πούμε, της Μαρίνας, τι είδους ανατροπή στην Κυριακή της θα έφτιαχνε "ένα σύνηθες χάπι εντ"; Δεν ξέρω...

Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε αν η Μαρίνα πάσχει από κατάθλιψη. Όπως επίσης προβληματιστήκαμε αν η συμπεριφορά της αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο ποσοστό των νέων της χώρας μας. Εσείς τι θα μας λέγατε;
Είμαι σκεπτική στην "ευκολία" με την οποία αποφαινόμαστε ότι κάποιος πάσχει από κατάθλιψη. Έχω, δηλαδή, την αίσθηση ότι το ρήμα "πάσχει" ακολουθούμενο από μια διάγνωση αποτελεί σημείο των καιρών που ζούμε, κι ότι κλείνει τους ανθρώπους και δεν τους βοηθά να μεγαλώσουν. Τι σημαίνει, ας πούμε, κατάθλιψη στην περίπτωση της Μαρίνας; Προτιμώ να την περιγράψω ως μια γυναίκα που αφήνεται στη σαγήνη της μελαγχολίας που έχουν εξ' ορισμού όλες οι Κυριακές. Αν πάσχει από κάτι, φαντάζομαι ότι πάσχει από το γεγονός ότι είναι ζωντανή... όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Με την έννοια αυτή, ναι. Αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο ποσοστό των νέων ανθρώπων, και των μεγαλύτερων βεβαίως σε ηλικία, που είναι ζωντανοί. Αυτό που δεν ξέρω είναι κατά πόσο, οι νέοι αλλά και οι μεγαλύτεροι, αντέχουμε να κυλήσουμε σε αυτό που κυλάει η Μαρίνα, αντί να κάτσουμε μπροστά από μια οθόνη, χαζεύοντας ή πληκτρολογώντας.

Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που πραγματικά λείπει από τη Μαρίνα για να την ενεργοποιήσει, να την απομακρύνει από τη στείρα παθητικότητά της;
Δε θα ήθελα με τίποτα να χαρακτηρίσω την παθητικότητα της Μαρίνας, στείρα. Την αγαπώ πολύ και θα την αδικούσα αν το έκανα. Η "παθητικότητα" της Μαρίνας εγκυμονεί ένα σωρό πράγματα, που είτε θα τη μεγαλώσουν, είτε θα την αφανίσουν. Δεν ξέρω την έκβαση της εγκυμοσύνης αυτής, παρόλο που μέσα μου θα ήθελα να ισχύσει η πρώτη εκδοχή, και φοβάμαι για τη δεύτερη!

Οι σπουδές σας στην ψυχολογία πόσο σας βοήθησαν στο χτίσιμο της προσωπικότητας της Μαρίνας και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο κινείται;
Φοβάμαι ότι δε γνωρίζω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Φαντάζομαι πως οι σπουδές στην ψυχολογία βόηθησαν με κάποιον τρόπο. Θα μπορούσε όμως να ισχύει και το αντίστροφο. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους και να τους περιγράφω από μέσα μου, και γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισα, ίσως, να σπουδάσω ψυχολογία. Αν πρέπει πάντως να πω τι ήταν εκείνο που με βόηθησε πιο πολύ να γράψω αυτή την ιστορία, θα έλεγα ότι είναι όλα τα καλοκαίρια που έχω περάσει, στην πόλη, διαβάζοντας τις ιστορίες των άλλων ή βλέποντάς τες στο σινεμά.

Μετά τη Μαρίνα μέσα στο κατακαλόκαιρο, τι να περιμένουμε από εσάς; Έχετε κάποια ιδέα που στροβιλίζει το μυαλό σας, για να ξεκινήσετε το γράψιμο;
Μου ασκεί μεγάλη έλξη η ιδέα των παράλληλων μονολόγων που 'απαντούν' ο ένας στον άλλον, χωρίς ωστόσο να το γνωρίζουν ή να το μαθαίνουν ποτέ. Έχω την εντύπωση ότι η ιδέα αυτή θα με βασανίσει περισσότερο από ό,τι η ιδέα της Μαρίνας. Η Μαρίνα ήταν εξαιρετικά ευγενική και γενναιόδωρη απέναντί μου.

Πού μπορούμε να σας συναντήσουμε διαδικτυακά αλλά και από κοντά;
Θα ήθελα πολύ να σας πω ότι θα με συναντήσετε σε μπαρ και σε καφέ στο κέντρο της πόλης. Ακόμα περισσότερο ότι θα βρίσκομαι πάντα στην ταράτσα ενός καλοκαιρινού σινεμά ή/και στη σκοτεινή αίθουσα ενός χειμερινού, περιμένοντας τους τίτλους πολυαναμενόμενης ταινίας... Το πιθανότερο, όμως, είναι να με συναντήσετε σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς από και προς το κέντρο ή να με δείτε να περπατώ στη γειτονιά μου, κάνοντας όλες εκείνες τις καθημερινές δουλειές που βοηθούν τις οικογένειες να λειτουργούν...