Η Γιάννα Κατωπόδη και το βιβλίο της "Κράτα το φως ανοιχτό", από τις εκδόσεις Ιωλκός - Nakasbookhouse.gr Skip to main content
12-03-2019

Η Γιάννα Κατωπόδη και το βιβλίο της "Κράτα το φως ανοιχτό", από τις εκδόσεις Ιωλκός

Η Γιάννα Κατωπόδη γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Η συλλογή διηγημάτων «Κράτα το φως ανοιχτό» είναι το πρώτο της βιβλίο.

Το φως είναι ελπίδα; Σωτηρία; Σημείο αναφοράς; Πώς το χρησιμοποιείτε εσείς στον τίτλο του βιβλίου σας, «Κράτα το φως ανοιχτό», τη συλλογή σας διηγημάτων από τις εκδόσεις Ιωλκός;
Ο τίτλος του βιβλίου προέκυψε από το περιεχόμενο των διηγημάτων. Σε όλες τις ιστορίες το φως έχει οργανικό ρόλο. Σε ένα πρώτο επίπεδο, το φως είναι πρόσκληση, να παρατηρήσει ο περαστικός ότι κάτι συμβαίνει. Κάπου, κάποιος ξενυχτάει.Είναι μία σημαδούρα μέσα στη νύχτα που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Για τους χαρακτήρες των ιστοριών, το φως είναι συντροφιά. Είναι ο αυτόπτης μάρτυρας και έμμεσος αφηγητής της ιστορίας τους. Ο ρόλος του εξελίσσεται μαζί με την ιστορία και στο τέλος, έχει μία μάλλον ελπιδοφόρα διάσταση. Μία υπόσχεση για λύτρωση, με κάποιον τρόπο.

Το βιβλίο σας είναι η πρώτη σας παρουσία στον εκδοτικό χώρο. Πώς προέκυψε αυτό; Οι πρώτες συγγραφικές σας ανησυχίες σε ποια ηλικία σας βρήκαν;
Τυχαία. Δεν ξεκίνησε ως βιβλίο αλλά ως τρόπος «επιβίωσης». Έγραφα γιατί έπρεπε κάπως να βγάλω κάποια πράγματα από το κεφάλι μου. Οι ιστορίες δεν γράφτηκαν για να διαβαστούν από πολλούς. Μάλλον από έναν, εκτός από εμένα. Κάποια στιγμή μαζεύτηκαν πολλές. Ή μάλλον αρκετές για να κάνουν μαζί ένα βιβλίο. Τις διάβασε η πολύ καλή μου φίλη και πρώην συνάδελφος, Μαριάννα Κέλαλη, και μου πρότεινε να τις μοιραστώ με τον κύριο Κορίδη, με σκοπό να μου δώσει ένα feedback. Κι έτσι έκανα. Το feedback εξελίχθηκε σε μία πολύ ωραία συνεργασία, κι ευχαριστώ πολύ τον κύριο Κορίδη που με καθοδήγησε σε αυτό το «ταξίδι» και με στήριξε με κάθε τρόπο. Συγγραφικές ανησυχίες, ε; Μάλλον δεν πιάνεται, αλλά έγραφα ποιήματα για τη μαμά μου όταν ήμουν στο δημοτικό. Πριν 2-3 χρόνια, σε συνεργασία με την Μαριάννα Κέλαλη, έγραψα μερικά custom made παραμύθια για γνωστούς και φίλους. Δεν εκδόθηκε ποτέ τίποτα. Αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Νομίζω ότι όταν γράφεις, δεν σκέφτεσαι ότι «α τώρα γράφω για να το διαβάσει κάποιος άγνωστος. Για να εκδοθεί.» Είναι και τρομακτική σκέψη και λάθος αφετηρία. Όταν γράφουμε για οποιονδήποτε άλλο πέρα από τον εαυτό μας, προσαρμόζουμε και τη «φωνή» μας. Αυτό είναι κάτι που δεν θα ήθελα ποτέ να κάνω.

Εκτός από διηγήματα, γράφετε άλλου είδους λογοτεχνικά έργα; Η φόρμα του διηγήματος σας συγκινεί περισσότερο, θεωρείτε πως είναι ένα καλύτερο μέσο έκφρασης για εσάς;
Δεν έχω γράψει κάτι άλλο και νομίζω ότι η φόρμα του διηγήματος προέκυψε στη συγκεκριμένη περίπτωση.  «Έβλεπα» ιστορίες στο κεφάλι μου και τις έγραφα. Ίσως κάποια στιγμή να «δω» μία αυτοτελή μεγάλη ιστορία και να προκύψει ένα διήγημα. Νομίζω η φόρμα εξαρτάται από το περιεχόμενο, από το τί θέλεις να πεις.

Οι εικόνες, οι ιστορίες του βιβλίου κινούνται κυρίως σε αστικά τοπία; Αφορούν το όλον ή το εγώ;
Νομίζω πως τα θέματα είναι τόσο κοινότοπα που λίγο επηρεάζονται από το πού. Για παράδειγμα, η ιστορία της Μαρίας δεν αλλάζει είτε είναι στην πόλη, είτε στην επαρχία. Κάποιες ιστορίες είναι στην επαρχία, π.χ. η Ιέρεια, γιατί πραγματεύονται θέματα που είναι πιο έντονα στην επαρχεία. Ή απλά γιατί η εικόνα που μου ήρθε στο κεφάλι ήταν εκτός πόλης. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα για τις ιστορίες που εκτυλίσσονται σε πόλη. Νομίζω όμως, πως τελικά λίγη σημασία έχει το που. Οι ιστορίες αφορούν το εγώ. Αλλά το εγώ του καθενός μας. Για παράδειγμα, η μοναξιά είναι συναίσθημα που βιώνει ο καθένας μόνος του. Αλλά το έχουμε βιώσει όλοι. Το ίδιο και την εγκατάλειψη κάποιας μορφής. Την απογοήτευση και όλα αυτά τα «χαρούμενα» για τα οποία γράφω.

Οι σχέσεις των ανθρώπων πώς περιγράφονται μέσα από τα διηγήματά σας;
Δια της απουσίας τους. Είτε φυσικής είτε πνευματικής. Είτε εξ επιλογής είτε όχι.

Υπάρχει κάποια ιστορία που εσείς θα ξεχωρίζατε από το βιβλίο σας;
Κάθε μία είναι ένα κομμάτι μου. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα, για καθαρά προσωπικούς λόγους, θα ήταν η Πρωτοχρονιά και η Ιέρεια. Και το Βαλς γιατί το φοβάμαι.

Ετοιμάζετε κάτι νέο να γράψετε; Αν ναι, θα θέλατε να μας αποκαλύψετε ποιο είναι το κεντρικό του θέμα;
Γράφω συνέχεια ό,τι μου έρχεται στο κεφάλι. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια συνοχή αλλά πολλές σκέψεις. Όταν γίνουν συγκεκριμένες εικόνες στο κεφάλι μου, τότε θα ακολουθήσει και το χέρι μου. Νομίζω αυτά τα πράγματα δεν τα προγραμματίζεις. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, καταλαβαίνω σε ποια περίπτωση κάποιος είχε την ανάγκη κάτι να πει και σε ποια περίπτωση ήθελε απλά να πει. Το δεύτερο δεν με αφορά.

Πού μπορούν να σας συναντήσουν οι αναγνώστες σας διαδικτυακά αλλά και από κοντά;
Δεν ξέρω γιατί θα ήθελε κάποιος να με συναντήσει. Νομίζω πως δε χρειάζεται να γνωρίζεις απαραίτητα ποιος είναι αυτός που έγραψε κάτι ή τί κάνει στη ζωή του. Γι’ αυτό και δεν διαβάζω το βιογραφικό σημείωμα των συγγραφέων όταν διαβάζω το βιβλίο τους. Προτιμώ να τους «γνωρίζω» από αυτό που γράφουν και από τον τρόπο που το γράφουν.
Μην παρεξηγηθώ πάντως, δεν το παίζω «μυστήρια», απλά κρίνω από τον εαυτό μου. Όποιος ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει μαζί μου, μπορεί να το κάνει μέσω του εκδοτικού οίκου Ιωλκός. Κατά τ’ άλλα, είμαι κι εγώ φακελωμένη στα social media, με το όνομά μου.